انحرافات فرقه های صوفیه با آمیخته شدن مسائل و مفاهیم شریعت اسلام ناب محمدی، امکان بررسی و کشف جعلیات آنها کمی پیچیده شده است. در عصر حاضر با تکیه بر منابع معتبر اسلامی مانند قرآن مجید و سیره و سنت پیامبر و ائمه اطهار، به راحتی انحرافات آنان در زیر ذره بین دین اسلام مشاهده می شود.
با بررسی عمده مخاطبین و جذب شدگان فرقه های انحرافی در حوزه عرفان های کاذب به طور قطع می توان به این نتیجه رسید که یکی از مهمترین علل گرایش به این مدل از شبه معنویت ها در کشور ما، سطح پایین معلومات در بین گرایش یافتگان است.( سطح پایین معلومات به این معنا نیست که پیروان فرقه های انحرافی تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک ندارند، بلکه به این معناست که اینگونه افراد اهل مطالعه و کتابخوانی و بالا بردن سطح معلومات خود نیستند).
.jpg)
سردمداران مسیحیت تبشیری با استفاده ابزاری ازمفاهیم زیبای صلح و محبت ، جان هزاران انسان بی گناه را گرفته و به دروغ خود را مدعیان صلح و حقوق بشر جهان معرفی می کنند و سیاست های خصمانه خود را با همکاری و مساعدت یکدیگر پیش می برند.
پایه و اساس بسیاری از روش ها و آئین های امروزی را که به اسم دین! مطرح می شوند، باید در متون و افسانه های هندویی بررسی کرد. این اتفاق درباره بسیاری از عرفان های کاذب نیز صادق است که آئین های هندی نقش بسیار زیادی در شاکله عرفان های دروغین و بدلی دارند و با اندک بررسی می توان آن را مشاهده کرد.
بها، خدای خودخوانده بهائیان برای تصاحب ریاست بر مشتی ساده لوح و جاسوس چنان به برادر خود که وی را رقیب خویش می بیند می تازد و او را سب و لعن می کند که گویی هیچ پیوندی حتی انسانی میان آن ها بر قرار نیست.
مرتضی اسماعیل پور مهره رسانه ای فرقه ضاله بهائیت می باشد که مکرر با شبکه های وهابی به مصاحبه می پردازد و مواضع ضد اسلامی خود را از طریق آنان ترویج می دهد. اما آنچه که بیش از پیش نفاق اسماعیل پور و امثال او را آشکار می کند این است که وی مکرر از حقوق بشر و این قبیل امور دم میزند درحالی که شبکه های تکفیری وهابی مانند کلمه(که شیعیان و عموم ملت ایران را کافر و واجب القتل می دانند) محل جولان او گشته است.
یکی از ابزارهای قدرتمندی که در راستای عرفان های کاذب و اشاعه معنویت های غربی استفاده می‌شود سینما است. سینما در استراتژی ضددینی غرب حمله به اصول ایمان را در دستور کار قرار داده و بر اساس آن به تولید فیلم می پردازد.
امروزه مستشرقین براساس آموزه ها و باورهای انحرافی که در میان فرق تصوف دیده می شود نظریات شاذ و سخیفی را درباره شریعت اسلام مطرح می کنند و سعی آنان بر این است که رنگ و لعاب اسلام ساختگی که به فرقه تصوف زده اند را حفظ کنند.
