مطالعات و پژوهش های فرقه شناسان نشان می دهد، نحله ها با معکوس کردن ارزش ها در صدد تقدس‌زدایی بر می آیند و از آنجا که فطرت بشری همواره طالب امر قدسی است، فرقه ها، اموری خود ساخته را جایگزین مقدسات حقه الهی می کنند.
علیقلی خان نبیل الدوله در خانه خود محفل ماسونی کوچکی داشت، که اغلب روزها، در حضور دیگران، در آنجا به عبادت می پرداخت... نبیل الدوله بهائی بود و از روِسای این فرقه به حساب می آمد...» در محراب محفل ماسونی او «سه جلد کتاب... قرار داشت که... عبارت بودند از: 1. قانون اساسی فراماسونری 2. الواح بهاء الله 3. کتاب بیان
مبلغان فرقه ضاله بهائیت همواره در نوشته هایشان ادعا کرده اند که بها، سردمدار اصلی این فرقه بی سواد بوده و خواندن و نوشتن نمی دانسته است. از آنجا که به قول گذشتگان دروغگو کم حافظه می باشد مهره های این فرقه ضاله در موزه ای که خود برپا کرده اند نوشته هایی با دست خط بها را در معرض بازدید عموم قرار داده اند!!! جالب اینجاست در این موزه ابزاری مانند قلم بها را نیز به نمایش گذاشته شده است.
مهره های فرقه ضاله بهائیت از ظرفیت فضای مجازی برای اقدامات جاسوسی بهره می گیرند و در حقیقت تشکیلات بهائیان با استفاده از رسانه ها ماموریت های جاسوسی را به اعضا ابلاغ می کنند.
فرقه ها برای فعایت و جذب افراد، نیازمند منابع اقتصادی می باشند و معولا افراد نیز پس از جذب باید به نوعی در تقویت بنیان های مالی فرقه کوشا باشند.
در فرقه ضاله بهائیت زندگی آزاد برای پیروان معنا ندارد و آن ها همیشه توسط مهره های رده بالاتر تحت کنترل قرار می گیرند. کنترل محسوس و نامحسوس درون فرقه ای در بهائیت به این خاطر است که تشکیلات بهائی خوف فاش شدن اقدامات خود را دارد و از اینرو اگر کوچکترین احساس خطری از کسی نمایند سریعا وی را طرد می کنند.
سردمداران فرقه ضاله بهائیت به هیچ عنوان به خدا یا دین باوری نداشتند و ادعاهای گزافی مانند دعوی الوهیت و خدایی که از آن ها سرزد این مطلب را کاملا تایید می کند. آن ها خود می دانستند که بر مسیر باطل قدم گذاشته اند و این لفاظی هایی که می کنند جز مشتی خیالات و اوهام پوچ نیستند.
بها، سردمدار فرقه ضاله بهائیت که پیروان این فرقه شان خدایی برای او قائل هستند به مقلدان خود می گوید:"طبع و نشر باید با اجازه حکومت باشد و الا مخالف با امر الله است" (گنجینه حدود و احکام، ص 463)
