با شروع عملیات پیروزمندانه طوفان الاقصی در مناطق اشغالی توسط نیروی‌های مردمی کشور فلسطین، مجامع و سازمان‌های بین‌المللی برای حفظ منافع مشترکی که با رژیم صهیونیستی دارند به تکاپو افتادند تا شاید بتوانند صدای عدالت‌خواهی و ظلم‌ستیزی ملت‌های جهان را خاموش کنند.
فعالان حقوق بشری با تشویق و ترغیب اغتشاشگران به آشوب های خیابانی و تخریب اموال عمومی مردم به اسم آزادی و هر عنوان و لفظ مشابه دیگری که به کار میگرند، مصداق ممنوعیت‌های بارز ماده 20 همان میثاق بین‌المللی است که در مطالب قبلی به آن اشاره کردیم و در اینجا تنها به متن ماده بسنده می‌کنیم.
امروز با جنایات بی‌شماری که مؤسسان سازمان ملل به اسم حقوق بشر مرتکب شده‌اند، ماهیت واقعی و مضحک حقوق بشر جهانی را به ملت‌های دنیا نشان داده و با سوءاستفاده از این سازوکارهای ابداعی ناکارآمد مانند شورای حقوق بشر و امثالهم، با شیوه‌های نوین، سیاست‌های استعماری و استثماری خود را پیش می‌برند.
دراویش فرقه نعمت الهیه بعد از جنایاتی که در غائله گلستان هفتم در سال 1396 رقم زدند، به دنبال وجاهت تراشی از اقدامات خرابکارانه‌شان هستند. باگذشت 4 سال از جهنمی که با دستان خودشان درست کرده بودند حالا مدعی هستند که چرا دولت‌سرای قطب فرقه در این جهنم آتش گرفت و جان و مال مرادشان با خطر نابودی مواجه شد.
تنها شورای اقتصادی و اجتماعی حقوق بشر که یکی از ارکان مهم حقوق بشر است، بیش از سه هزار و سیصد نهاد مختلف به‌عنوان بازوی مشورتی سازمان ملل درزمینه های مختلف عضویت دارند که بیش از 90 درصد اهداف و منافع تصمیم‌گیرندگان زورگوی سازمان ملل، توسط این نهادها و سازمان‌ها در جوامع مختلف پیاده‌سازی می‌شود.
باگذشت 73 سال از تصویب این اعلامیه، به بهانه تحقق مبانی حقوق بشر مشاهده می‌شود تمامی جنایات علیه بشریت مانند جنگ و خونریزی‌هایی که در اقصی نقاط جهان صورت گرفته، با تصمیم و نظر مستقیم مؤسسین این سازمان به‌ظاهر بین‌المللی بوده است.
کریسمس 202 برای رسانه های تبشیری فارغ از نان و آب بود و اقدام شایسته دستگاه قضا در خصوص اعطاء مرخصی به زندانیان مسیحی موجب شد رسانه‌های جریان تبشیر امسال را در سکوتی خبری به سر ببرند و نتوانند به فضا سازی رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران دست بزنند.
