قرآن، وحی الهی و معجزه جاوید پیامبر اسلام(ص)

دلایل عقلی قانع‌کننده زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد، قرآن کریم از جانب خدا نازل شده و پیامبر اسلام(ص)، فقط "حامل" پیام وحی بوده و با توجه به فضای نزول قرآن و عدم نفوذ ذره‌ای تحریف در آن، این کتاب آسمانی معجزه ماندگار پیامبری حضرت محمد(ص) است.

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، "رسول حیدری" مجری شبکه ماهواره‌ای "محبت" در برنامه "امید جاودان" این شبکه، توهین‌های شرم‌آور و سخیفانه‌ای را به ساحت پیامبر اعظم(ص)، ائمه اطهار(علیهم السلام) و اصول دین اسلام کرد.

فارغ از اسائه ادب فراوانی که در این برنامه نسبت به مقدسات اسلامی صورت گرفت، اما نکته کانونی اینجاست که چگونه افرادی که مدعی مسلمان بودن، قبل از ورود به مسیحیت هستند، در ابتدایی‌ترین مباحث اسلامی نیز مطالبی غیرعلمی و مغرضانه مطرح می‌کنند.

در قریب به اتفاق برنامه‌های پخش شده از شبکه‌های ماهواره‌ای مسیحیت صهیونیستی، اهانت‌های ناروایی به مبانی عقیدتی مسلمانان وارد می‌شود و این در حالی است که مجریان آنها، "مسیحیت" را "محبت" معرفی کرده و مدعی احترام به عقاید و آراء دیگران هستند.

یکی از شبهات و افتراهایی که از جانب مبلغین مسیحی به اسلام وارد شده و افرادی نیز از روی عدم شناخت کافی و یا غرض‌ورزی، دنباله‌رو آنها می‌شوند، مساله زیر سوال بردن "الهی بودن اسلام" و "وحی بودن قرآن کریم" است.

هرچند که اگر این افراد، اهل تفکر و تدبر باشند، در همان کتاب‌ تحریف شده دینی مسیحیت نیز نشانه‌ها و شواهدی بر حقانیت اسلام و رسالت پیامبر اعظم(ص) وجود دارد که بررسی این مساله، موضوع این وجیزه نیست.

اما چه دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد قرآن از جانب خداست؟ اولین پاسخی که می‌توان داد، وجود خود قرآن است؛‌ چرا که بعد از قرن‌ها مبارزه‌طلبی خداوند در قرآن کریم، تاکنون کسی نتوانسته کلامی و حتی آیه‌ای شبیه به آن بیاورد و ناگفته نماند که در این راه کوشش‌های بسیاری کرده‌اند.

فصاحت و بلاغت قرآن باعث شد، عرب جاهلی که بر فنون زبان و زیبایی‌های آن مسلط بود، بر حقانیت کتاب آسمانی قرآن، مهر تائید زند و به آن ایمان آورد.

اصولا تعیین کتاب آسمانی قرآن به‌عنوان اصلی‌ترین معجزه پیامبر اسلام(ص)، به این دلیل بود که مردم ساکن در جزیره العرب، به شعرگویی و گفتن سخنان جذاب مشهور بودند و این معجزه برای آنها ملموس و قابل پذیرش بود.

همان‌گونه که مورد قبول مسیحیان نیز است، حضرت محمد(ص) نزد هیچ بشری درس نخوانده بود و از این‌رو آوردن چنین کتاب پر از معارف و دقایق علمی، اخلاقی و ... از طرف یک انسان، اصلا معقول نیست و از این نکته نیز می‌توان پی برد که قرآن وحی الهی بوده و پیامبر واسطه و حامل وحی بوده است.

پیامبر(ص) قبل از اینکه به پیامبری مبعوث شوند، لقب "امین" را به ایشان داده بودند و بسیار راستگو و خوش‌کردار بود و بنابراین گفتن سخن از جانب حضرت محمد(ص) و –نستجیر بالله- نسبت دادن آن به خداوند متعال، تهمت و افترایی سنگین بیش نیست که از جانب کافران و مشرکان به حضرت ایشان داده شده و می‌شود.

اگر قرآن کریم حاصل تفکرات پیامبر(ص) بود، پس انتظار نزول آیات چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ و اینکه پیامبر جواب برخی سوالات را بعد از دریافت وحی بیان‌ می‌کرد، دلیل محکمی بر وحی بودن قرآن است.

نانوشته نماند، قرآن کریم به‌صورت تدریجی در مدت بیست و سه سال و متناسب با حوادث گوناگونی که اتفاق افتاده، نازل شده و چون صدور آن از جانب خداوند بوده، بر "دل‌های غیرمغرض" می‌نشست و عده‌ای از مسلمانان از "کاتبان" و "حافظان قرآن" بوده‌اند و به همین شیوه از تحریف و دست‌کاری آن جلوگیری به‌عمل آمد.

قرآن از نظر "محتوا" هم که بررسی شود، با توجه به اینکه حاوی عمیق‌ترین مطالب خودشناسی، خداشناسی، جهان‌بینی و رسا در بیان مسائل فردی و اجتماعی است، ثابت می‌کند که این کلام، غیربشری و از جانب خداوند نازل شده است.

"بدیع و ابتکاری بودن قرآن" نیز در مقایسه آن با دیگر کتاب‌های موجود در آن محیط جغرافیایی به‌دست می‌آید؛ چرا که اگر از جانب یک انسان و یا الگوگرفته از دیگران باشد، با بررسی کتاب، بشری بودن آن ثابت می‌شود.

در حالی که در مورد قرآن مجید، "غیر تقلیدی بودن" و "نبودن مشابه آن"، به‌راحتی قابل اثبات بوده و نشان می‌دهد صدور آن از یک منشا الهی است.

با توجه به مطالب اجمالی پیش‌گفته-که البته در اطراف هر کدام از آنها مباحث تحلیلی عمیق و زیادی مطرح می‌شود- می‌توان نتیجه گرفت که اساسا صدور قرآن از جانب یک انسان، امری "محال" و "خلاف مسلمات عقل" بوده و قرآن کریم، معجزه جاوید پیامبر اعظم(ص) است که در طول قرن‌ها، کتابی و حتی آیه‌ای شبیه به آن نیامده و هیچ‌کسی توان تحریف و تغییر در آن را ندارد.

گفتنی است با وجود آنکه ادعای وجود "محبت" در مسیحیت، به شعاری "نخ‌نما" برای جذب مخاطب تبدیل شده و نقیض آن در سابقه دوهزار ساله مسیحیت فراوان وجود دارد، اما هنوز هم در بین مبلغین مسیحی از این شعار به وفور استفاده می‌شود و در عین حال، غیرمسیحیان و خصوصا مسلمانان از تهمت‌های روزانه آنها در امان نیستند.