اهمیت تبلیغ خیابانی برای مسیحیت فارسی زبان

در ابتدای جنبش پنطیکاستی با توجه به شعار یافتن افراد گمشده گمراه و دور و بیگانه در هر مکانی حضور می یافتند و به تبلیغ می پرداختند. از این رو حضور در مناطق روستایی و حاشیه شهرها امری روشن بود. اما در قرن بیستم با توسعه شهرها و کوچ مردم از روستاها به شهرها میسیونرهای پنطیکاستی نیز به شهرها روی آوردند و تلاش نمودند تا مرکزی در مناطق شهری داشته باشند؛ چرا که کوچ آنها از مناطق روستایی به شهری امتیازاتی برای آنان به همراه داشت به گونه ای که رشد پنطیکاستیها در مناطق شهری بسیار بیش از مناطق روستایی بوده است.

برای مثال در آمریکای لاتین قدرت پنطیکاستیها در مناطق شهری بوده است حضور پنطیکاستی ها در مناطق شهری فرصتهای بیشماری برای آنها بوجود آورد و به سرعت توانستند بر مناطق شهری مسلط شوند. هنگامی که میسیونرهای پنطیکاستی درباره تبلیغ مسیحیت در شهرها بحث میکنند، مرادشان اولاً و بالذات تبلیغ خیابانی است؛ بدین معنا که میسیونرها از کلیسا بیرون رفته در ایستگاههای راه آهن میادین مرکزی و فروشگاه ها در حال پیاده روی به سراغ آنهایی که به دنبال خرید از مغازه ها هستند رفته و از همین طریق آنها را به کلیسا میکشاندند.

تبلیغ خیابانی، محدود به این روشها نمی‌شود برای مثال حضور در سالنهای رقص در خانه ها حضور در کنار گروه هایی که مشغول مصرف مواد مخدر هستند بی خانمانها و گاهی پخش غذا میان آنها، الکلی ها و صحبت با آنها. اما همین حضور مستمر و اصرار بر آن میتواند فرد معتاد را در کنار گزاردن مواد مخدر کمک کرده، به سمت مسیحیت بکشاند.

این بدان معناست که تبلیغ چهره به چهره یکی از روشهای بسیار مهم در تبلیغ خیابانی است. البته در کنار این امور برای تحریک افراد و انگیزه سازی برای باقی ماندن در این مسیر برگزاری جلسات موعظه بررسی کتاب مقدس و مطالعه آن نیز میتواند در کنار تبلیغ خیابانی مناسب باشد؛ چرا که ممکن است همه افراد همیشه آزادی و علاقه حضور در کلیسا و در نهایت شرکت در تبلیغ مسیحیت را نداشته باشند

از دیگر راه های تبلیغ خیابانی تهیه نشریات و بروشورهایی در زمینه هایی همچون تبشیر ایمان و بیان نکاتی از کتاب مقدس است که در این نشریات به مباحثی مانند گناه توبه نجات و زندگی ابدی پرداخته میشود. این همان استراتژی است که به ویژه کلیساهای فارسی زبان با هدف مسیحی سازی مسلمانان در کشورهای اطراف ایران دنبال کرده و با فرا رسیدن ایامی خاص از سال که حضور گردشگران ایران در این کشورها زیاد می‌شود بر حجم این فعالیت‌ها نیز می‌افزایند و مقابله با آن هوشمندی فرهنگی را مطالبه می‌کند.