تأملی گذرا بر انحرافات فرق تصوف
فرقه‌های صوفیه در ظاهر منکر خداوند متعال نبوده و تبعیت از پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین را بخشی از سیره و مسلک ابداعی خودشان می‌دانند. در بخشی از امورات دینی و احکام شرعی بسیار پایبند هستند لکن شاکله اصلی باورهای آنان، مسائلی شرک‌آمیزی است که به نفی شریعت و امامت ائمه معصومین ختم می‌شود. اهم این انحرافات که در تمام فرق تصوف وجود دارد را به شرح ذیل بیان خواهیم کرد.
1- پیدایش فرق تصوف
به نقل از تاریخ‌دانان همچو. ن قاسم غنی،، نحله‌های صوفیه بعد از روی کارآمدت حکومت امویان به‌منظور انشقاق و جدایی در میان جوامع و بلاد اسلامی به وجود آمدند. کیوان سمیعی از محققین فلسفه و عرفان براین باور است که برخلاف آنچه سران صوفیه ادعا می‌کنند، در زمان پیامبر صحبتی از تصوف و صوفیه نبود. بلکه از زمان حیات مبارک امام صادق علیه‌السلام به بعد جماعتی به نام صوفیه پیدا شدند و مورد لعن و نفرین صریح ائمه معصومین قرار گرفتند. در قرن دوم سران صوفیه به تبلیغ و ترویج باورهای انحرافی‌شان می‌پردازند. در قرن سوم هم وارد حوزه‌های علم کلام و فلسفه می‌شوند و انحرافات و جعلیات تازه‌ای را ابداع می‌کنند.
2- تلفیق مفاهیم اسلامی با تفکرات انحرافی
التقاطی بودن آموزه‌های فرق تصوف یکی دیگر از دلایل مهم انحرافاتشان است . قاسم غنی در این مورد می‌گوید: واقع امر این است که تصوف طریقه مرکب و بسیار پیچ در پیچی است و منابع مختلف و متنوع داشته و از سرچشمه‌های متعدد آب‌خورده است. صوفیه از حیث مذاق و سلیقه التقاطی بوده و مانند مردمان متعصّب هیچ‌وقت پای خود را به یکجا نبسته‌اند. به این معنی که همین‌که رأی و عقیده‌ای را موافق باذوق و حال خود یافته‌اند و منتسب به هر کس و هر جا بوده گرفته‌اند و همیشه لسان حالشان این بوده که:
شاخ گل هر جا که می‌روید
گل است خم مُل هر جا که می‌جوشد مُل است
و مهم‌ترین منابع غیر اسلامی تصوف عبارت‌اند از دیانت
مسیحیت، فلسفه نوافلاطونی و حکمت اشراق عرفانی قبل از اسلام و افکار و آراء بودائی.
نکته مهم‌تر هم این است که اکثر محققین و علما اسلامی براین موضوع اتفاق‌نظر دارند.
3- انحرافات شرک‌آمیز و مغایر با معارف اسلامی
وحدت وجود:
دراویش صوفیه بر این باور هستند که کل عالم مساوی باخدا
است و ذات احدیت به‌صورت مجرد از مظاهر خودش که همه مخلوقات باشد بالفعل تحقق
ندارد و تمام موجودات به نحوی تجلی ذات خداوند است. و بر همین اساس برخی
از سران فرق تصوف ادعای «انا الحق» نموده و به اعتقاد خودشان اسرار حقیقت را فاش
کردند. این مبحث ازلحاظ عقلی و شرعی به‌راحتی رد شدنی است که از بیان آن صرف‌نظر می‌کنیم.
اتحاد و حلول:
سران صوفیه در تکمیل انحرافاتشان به این باور رسیده‌اند که خداوند در مخلوقات خود حلول می‌کند. نتیجه این باور شرک‌آمیز این است که اعتقاد به ولایت اقطاب فرقه بر این اساس است. ابداع طریقت‌های متنوع و غیر اسلامی حاصل این باور انحرافی است.
بنابراین بر اساس آنچه به‌صورت مختصر بیان شد، انحراف و بطلان فرقه‌های صوفیه نه‌تنها بر هیچ مسلمانی بلکه بر هر انسان عاقلی کاملاً آَشکار است. ذره‌ای تفکر و بررسی عقلانی شیطانی و غیر الهی بودن مسلک‌های صوفیه هویدا می‌شود.
