باب در کتاب دلائل سبعه ظهور حضرت موسی(ع) را پس از دوران داوود عنوان کرده و نوشته است: نظر کن در امت داوود که پانصد سال در زبور تربیت شدند تا آن که به کمال رسیدند. بعد که موسی ظاهر شد قلیلی که از اهل بصیرت و حکمت زبور بودند ایمان آوردند!!!!(به نقل از کتاب اسرار الاثار، اسدالله مازندرانی بهائی، صفحه 109)
مبلغان فرقه ضاله بهائیت همواره در نوشته هایشان ادعا کرده اند که بها، سردمدار اصلی این فرقه بی سواد بوده و خواندن و نوشتن نمی دانسته است. از آنجا که به قول گذشتگان دروغگو کم حافظه می باشد مهره های این فرقه ضاله در موزه ای که خود برپا کرده اند نوشته هایی با دست خط بها را در معرض بازدید عموم قرار داده اند!!! جالب اینجاست در این موزه ابزاری مانند قلم بها را نیز به نمایش گذاشته شده است.
با توجه به این نوشته ها و اعتراف به ظاهر تاریخ نویسان بهائی در مورد مکتب رفتن و درس آموزی باب، برخی از دروغ پردازان خبره مانند عبدبها قلم به انکار و کتمان برده و در صدد تحریف حقیقت برآمده اند.
اگر کسی بپذیرد که پس از پیامبر اسلام، پیامبر دیگری ظهور خواهد کرد، کافر است. پیامبر اسلام آخرین فرستاده خدا است. این مسئله به استناد قرآن و سنن نبوی ثابت شده است. همچنین سایر علما نیز معتقدین به بهائیت را کافر می دانند. بنابر این ازدواج با مرد یا زن بهائی از نظر اهل سنت و جماعت صحیح نیست.
سرخوردگی حاصل از این شکست موجب شده تا بهائیان به ادبیات شبهه روشنفکر مآبانه روی بیاورند تا 200 سال جاسوسی و خیانت پیشگی سردمدارانشان را کتمان کنند. با رجوع به نوشته های سردمداران بهائیت مانند باب و بها مشخص می گردد که ژست روشنفکری این مهره های وطن فروش تا چه اندازه پوچ و بی اساس می باشد.
خان ملک ساسانی در بررسی علت برخورد تند بلشویکها با بهائیان، به پیوند بهائیان با سفارت انگلیس و سازمان جاسوسی آنان، اینتلیجنس سرویس اشاره می کند و می نویسد: بعد از جنگ بین المللی اول که حکومت شوروی در روسیه برقرار شد، در عشق آباد که مرکز اجتماع و عملیات بهائیان بود بالشویکها، درون مشرق الاذکار شبکه جاسوسی به نفع انگلیسی ها کشف کرده و قریب یک صد نفر از وجوه بهائیان آن جا را معدوم ساختند.
در متن فوق بیت العدل با صراحت تمام دستور به نفوذ مهره های بهائیت در روستاها می دهد و عنوان می کند که پس از شناسایی نیازهای اجتماعی یا اقتصادی افراد، اقدامات فرقه ای را دنبال کنند. در حقیقت بهائیت پس از آن که در مناطق شهری و توسعه یافته نتوانست کمترین پیشرفتی حاصل کند، مناطقی همچون روستا ها را برای فعالیت انتخاب نمود.
بررسی آثار و نوشته های سردمداران بهائیت نشان می دهد که آن ها به دلیل اینکه نتوانستند در مقاصد خود موفقیت حاصل کنند نسبت به جمیع عالم انسانی دچار تنفر و کینه ورزی شدند. روش بهائیان برای انتقام از عالم انسانی این است که خود را حامی آن نشان دهند و مدام از آن دم بزنند و عملا نیز برای نابودی آن اقدام نمایند.
