سردمداران فرقه ضاله بهائیت به هیچ عنوان به خدا یا دین باوری نداشتند و ادعاهای گزافی مانند دعوی الوهیت و خدایی که از آن ها سرزد این مطلب را کاملا تایید می کند. آن ها خود می دانستند که بر مسیر باطل قدم گذاشته اند و این لفاظی هایی که می کنند جز مشتی خیالات و اوهام پوچ نیستند.
فتنه ای که سردمداران فرقه ضاله در ایران ایجاد کردند به جایی نرسید و نه تنها در بین مردم مسلمان با اقبال مواجه نشد بلکه از همان ابتدا صفوف مسلمانان با وابستگان به فرقه ضاله بهائیت کاملا متمایز و جدا گردید.
بها، سردمدار فرقه ضاله بهائیت که پیروان این فرقه شان خدایی برای او قائل هستند به مقلدان خود می گوید:"طبع و نشر باید با اجازه حکومت باشد و الا مخالف با امر الله است" (گنجینه حدود و احکام، ص 463)
رسانه های تبشیری که انتشار اخبار کذب و فرافکنی علیه ایران را محور همه اخبار خود قرار داده اند اینبار از یک مهره سوخته بهائی فعال مدنی ساختند.
یکی از ملاک‌های حقانیت یک روش و صدق و درستی در مولفه هایی که بناست انسان را رهنمون باشد، خاستگاه آن حرکت و جنبش است و در همین راستا مدعیان دروغین و عرفانهای تقلبی را باید پایش کرد تا به انحراف عقیده آنها بیش از پیش پی برد.
سردمدار فرقه ضاله بهائیت یعنی بها، خود را خدای مجسم معرفی کرده و مدعی احکام جدید بود. وی در هیچ یک از نوشته ها و گفته هایش به نهی از ازدواج با محارم نپرداخته و تنها همسر پدر را به عنوان محرمی که نمی توان با او ازدواج کرد معرفی می کند.
اصطلاحات "اعتصاب غذا" ، "زندان" و "شنکنجه " واژه هایی هستند که در اغلب موارد همراه با نام فرقه ها و در خبرها و رویدادهای رسانه ای به طور مرتب منتشر می شود .
بهائیان با دستاویز قرار دادن الفاظی مانند جهل و خرافات که خود نیز به نحو اتم بدان گرفتارند به جنگ با عقائد حقه و حس میهن پرستی ایرانی ها برخواسته اند و قصد دارند با تعصب زدایی، افرادی بی حمیت و بی غیرت همچون خود تربیت کنند که تا در صورت وطن فروشی و جاسوسی برای اجانب هیچ بازدارنده وجدانی مانند تعصب و غیرت نداشته باشند.
