دراویش افراطی فرقه نعمت الهیه، برخلاف مسلک درویشی، هرگونه گرایش دینی و اعتقادی در امر سیاست را کاملاً نفی می‌کنند. آنان بر این باور هستند که تعالیم اسلامی باعث ایجاد معضلات و مشکلات عدیده در میان جوامع بشری شده است.
در این مجال قصد داریم به‌صورت مختصر بخشی از روشنگری‌های حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ حسین انصاریان در خصوص نحوه عملکرد فرقه های صوفیه در جوامع اسلامی را به‌صورت مختصر بیان نماییم.
بهترین و کامل‌ترین عبارتی که می‌توان با آن واقعه گلستان هفتم در اسفندماه 96 را در اذهان عموم مردم جا انداخت این است که بگوییم دراویش داعشی گلستان را به آتش کشیدند. لقب دراویش داعشی میراث به یادگار مانده از نورعلی تابنده است که توانست برای همیشه آن را بر پیشانی دراویش طوری حک کند که تا ابد باقی بماند.
یکی از ارکان مهم انحراف و ضلالت فرقه های صوفیه، شخص قطب یا پیر فرقه است. روسای فرقه های صوفیه، باور های جعلی بیشماری برای قطب فرقه ابداع کرده اند که در این مجال می خواهیم به یکی از آن انحرافات بپردازیم.
سناریوهای ناشیانه دراویش فرقه نعمت الهیه سراسر دارای اشکلات و ایرادات فاحشی است که مجال پرداختن به همه آنها میسر نیست اما قصد داریم نمونه ای از داستان های خیمه شب بازی فرقه نعمت الهیه را در این مجال کوتاه بیان نماییم.
دراویش به دستور اقطاب و مشایخ فرقه نبایستی خود را با مسائل سیاسی مشغول کنند و حتی به شدت از این امر نهی شده‌اند. اما حقیقت امروز نشان می دهد، دراویش با گفتار و رفتارشان، کاملا بر خلاف گفته های مراد فرقه عمل می کنند و درصدد تربیت نیرو برای مخالفین نظام جمهوری اسلامی هستند.
محمد حسن گنابادی با لفب فرقه ای صالح علیشاه، در زمان حیاتش مدعی بود: در بدو غیبت کبری امام دوازدهم، جنید بغدادی از طرف حضرت مأمور شد که در زمان غیبت کبری به نام آن حضرت بیعت بگیرد و جانشین خود را هم تعیین کرده و به او نیز اجازه تعیین جانشینی بدهد و این سلسله اجازه تا زمان ظهور حضرت ادامه خواهد داشت و امروز این اجازه به من رسیده است.
فرقه های صوفیه برای اینکه بتوانند فعالیت های فرقه ای خود در میان جوامع شیعی گسترش بدهند، به مفهوم سازی شیعه بودن تصوف پرداخته و آن را اساس فعالیت های فرقه ای خود می دانند.
