هرچه وخامت حال جسمی و روحی قطب فرقه نعمت الهیه گنابادیه بیشتر در معرض نمایش قرار می‌گیرد، تحرکات خزنده مدعیان قطبیت در میان بدنه جریان دراویش بیشتر می‌شود. در این مجال قصد داریم برخی از تحرکات عناصر جریان دراویش را بیان کنیم.
روسای فرقه‌های صوفیه، مریدانشان را به اطاعت و فرمان‌برداری از افراد معلوم‌الحالی می‌کنند که هیچ ویژگی و تمایزی نسبت به سایر مردم ندارند. سلطان حسین تابنده در انتخاب پسرش علی تابنده برای جانشینی فرقه، با ایرادات و مخالفت‌های بی‌شماری مواجه شد که توان رفع ایرادات و رضایت مخالفان را نداشت.
فرقه‌های صوفیه با شناختی که از اهمیت علما و مراجع در امر دین و اجرای احکام اسلامی دارند همواره به موقعیت و جایگاه آنان توجه خاص داشته و در مکتوباتشان به دراویش توصیه کردند که باب مراوده و معاشرت با عالمان برجسته دینی را برقرار نگهدارند.
فرقه سازی صوفیه در حقیقت به معنای پاره‌پاره کردن اسلام ناب محمدی است و این عمل انحطاط آور، امروز باعث تشتت و اختلافات متعدد در میان مسلمانان جهان شده است. اگر شریعت اسلام ناب محمدی بدون پیدایش فرقه‌های صوفیه ادامه می‌یافت، بی‌تردید جهان را به یک ریسمان محکم آسمانی متصل می‌نمود و اصل سعادت جهانی را در دنیای امروز مستقر می‌ساخت.
امروز روسای فرقه‌های صوفیه، بدون هیچ تقیدی به اسلام ناب محمدی، و باورهای هندویی و بودائی را به دراویش بیچاره آموزش می‌دهند. برنامه‌های خانقاهی‌شان را با ترویج این قبیل باورهای ضد اسلامی پرکرده و به‌دروغ مدعی هستند که ریشه باورهای بودائی و هندویی در آیین اسلام وجود دارد.
براستی چه نسبتی بین عیاشی و درویشی است که در زمان حاضر دخترکان لاابالی و زنان بی قید، عنان صوفیگری برخود زده اند و خویش را اهل حقیقت پنداشته اند. در واقع درویشی زمان ما مسلکی شده برای فعالیت‌های مخرب سیاسی، شریعت گریزی، قتل و جنایت، پوششی برای مارکسیست‌ها و دخترکان عیاش که از این رو مشایخ صوفیه اگر می خواهند آبروی اسلاف شان پیش از این بر باد نرود خود مسلک درویشی را از این طایفه پاکسازی کنند.
باگذشت سه سال از غائله گلستان هفتم، همچنان دراویش فرقه نعمت الهیه، با خط گیری از معاندین و مخالفین نظام جمهوری اسلامی بحران سازی‌های تصنعی و تخیلی در فضای مجازی به راه می‌اندازند تا شاید بتوانند چهره جلادان فرقه را به خاطر ریختن خون فرزندان این سرزمین، تطهیر کنند و از مجازات قتلی که مرتکب شدند بگریزند.
از اصلی‌ترین آموزه صوفیان و دراویش عدم دخالت در حکومت و سیاست است اما این گروه‌ها گاهی اوقات آن‌قدر در سیاست و حکومت دخالت دارند که به تحکیم یک رژیم (رژیم پهلوی) می‌انجامد یا گرفتار اپوزیسیون و شورش علیه یک حکومت می‌شوند (مثل دراویش گنابادی و دخالت در انتخابات و حمایت از آقای کروبی در انتخابات و دخالت در حوادث پس از انتخابات و اعلامیه‌های متعدد بر علیه نظام و به تبع بلوا و آشوب و حوادث خرم‌آباد، بروجرد، قم، کرج و........) و قتلی که توسط افراطیون این فرقه در گلستان هفتم اتفاق افتاد.
