تاکتیک های جنگی داعش، منطبق با کتاب مقدس یا جنگ های صدر اسلام(بخش سوم)
قاعده عدم و رنج و درد زاید به این معنی است که هدف اساسی از به کارگیری سلاح جنگی، تضعیف نیروی جنگی دشمن به منظور شکست دادن او است، نه از بین بردن و نابودی دشمن.
از اصول حقوق بشردوستانه در اسلام، منع استفاده از سلاحهای کشتار جمعی و مقید نمودن عملیات جنگی به اهداف نظامی است.
همچنین به کارگیری ابزار تخریب گسترده مانند غرق نمودن و یا سوزاندان دشمن، اصولا جایگاهی در دین مبین اسلام ندارد.
این قاعده را می توان از آیه شریفه 190 از سوره بقره استنباط نمود: << و قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم و لا تعتدوا ان الله لا یحب المعتدین>> .
بر مبنای این آیه، فقط با کسانی باید جنگ کنیم که با ما در جنگ هستند (نظامیان دشمن) و در صورتی که آثار جنگ به غیر نظامیان بدون مجوز عقلی و قانونی سرایت کند، تجاوز محسوب میگردد که از نظر اسلام مردود است.
از دیگر مسائل مهم دیگر در ارتباط با هندسه جهاد اسلامی می توان به حقوق اسیران جنگی اشاره کرد.
در اسلام، اسیر جنگی دارای حقوق و احکامی است که مسلمانان به هر شکل، موظف به رعایت آن هستند. از جمله این حقوق، احترام به اسیر و رفتار محبت آمیز با او است.
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) مسلمانان را به خوشرفتاری با اسیران سفارش می فرمودند:«استوصوا بالاساری خیرا»
همچنین رزمندگان اسلام نیز این مسایل را رعایت میکردند، تا جایی که برای آنهایی که لباس نداشتند، لباس تهیه مینمودند و غذای خود را به آنها میدادند و اگر دو نوع غذا میداشتند، غذای خوبتر و لذیذتر را به آنها میبخشیدند.
در اسلام، غذا دادن به اسیر، برکسی که او را به اسارت میگیرد تا آنگاه که وی را به فرمانده سپاه برساند، واجب است و اگر شخص اسیرکننده این کار را نکند، اطعام اسیر بر امام (حاکم) واجب میشود .
در سیره ابن هشام آمده است: هیچ کس از آنان مقداری نان در اختیارش قرار نگرفت، مگر اینکه نخست به من تعارف کرد .
همچنین در حدیثی از امام محمد باقر (علیه السّلام)، از امام علی (علیه السّلام)نقل شده است که «اطعام الاسیر والاحسان الیه حق واجب و ان قتلته من الغد»؛ یعنی «اطعام اسیر و نیکی کردن به او حقی است واجب، هر چند که بخواهی او را در روز بعد به قتل برسانی».
در حدیث دیگری از امام صادق (علیه السّلام) درباره آیه شریفه «و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا» سؤال میشود که در جواب میفرمایند: «هوالاسیر»؛ منظور از این آیه اسیر است.
و سپس میافزایند: «الاسیر یطعم و ان کان یقدم للقتل و قال: ان علیا(علیه السّلام)کان یطعم من خلد فیالسجن من بیت مال المسلمین»؛یعنی« اسیر اطعام میشود هر چند که محکوم به مرگ باشد.
سپس فرمودند: حضرت علی (علیه السّلام) به زندانیانی که بایست تا آخر عمر در زندان بمانند (حکم حبس ابد برای آنان صادر شده بود)، از بیتالمال مسلمین (بودجه عمومی دولت اسلامی) به آنان غذا میدادند.
حضرت علی(علیه السّلام) در مورد قاتل خود، سفارش فرمود: «احبسوا هذا الاسیر و اطعموه و اسقوه و احسنوا اساره»؛به این اسیر محبت کنید و به او آب و غذا دهید و با او به احسان رفتار کنید.
از حقوق دیگر اسیران جنگی، رفتار خوب و متناسب با شخصیت آنان است. پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در این زمینه فرمودهاند: «اذا اتاکم کریم قوم فاکرموه و ان خالفکم؛ «اگر فردی که دارای شأن و منزلت در قوم خویش است، نزد شما آید او را اکرام کنید، اگرچه دشمن شما باشد».
حضرت علی(علیه السّلام) در بیان احترام به اسیران ایرانی می فرمودند: پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: اکرام کنید به اشخاصی که در قوم خود دارای منزلت میباشند، گرچه با شما مخالفت کنند و این ایرانیان دارای حکمت و کرامت میباشند و دست صلح به سوی ما دراز کردند و رغبت به دین مبین اسلام نشان دادند؛
بنابراین من حق خود و بنیهاشم را در راه خدا میبخشم. انصار و مهاجرین نیز همینگونه رفتار کردند و در مقابل کارهای خلاف اسلام ایستادگی کردند.
حضرت علی (ع) دختران یزدگرد سوم، را مخیر کرد تا با هر کسی که بخواهند ازدواج کنند.کجای طول تاریخ این چنین رفتار مهربانانه و انسانی در برخورد با اسرای جنگی می توان مشاهده کرد؟
رسانه هایی که مغرضانه و جاهلانه، بر طبل توخالی اسلامی بودن این گروهک تروریستی اجاره ای غرب، می کوبند، باید در مقابل سوال کدام تاکتیک جنگی داعش منطبق با تعالیم انسان ساز اسلام است؟ پاسخگو باشند.
با شاخص قرار دادن این قواعد و سیره عملی پیامبر اعظم(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) در برخورد با دشمنان اسلام، یک میثاق نامه انسانی و مترقی از اصول حقوق بشر دوستانه در مخاصمات مسلحانه به دست می آید که می تواند راهگشای بشر در تمامی اعصار و قرون باشد.
ادامه دارد...