زن؛ مقدس در قرآن و درجه دوم در کتاب مقدس(بخش دوم)
سوره مبارکه بقره آیات 35 تا 36می فرماید:وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلاَ مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَـذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ(35)
فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ وَقُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ(36)
و گفتیم: «اى آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهاى) آن، از هر جا مىخواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد. (35)
پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: «همگى (به زمین) فرود آیید! در حالى که بعضى دشمن دیگرى خواهید بود. و براى شما در زمین، تا مدت معینى قرارگاه و وسیله بهره بردارى خواهد بود.» (36)
سوره مبارکه طه آیه 117 می فرماید: فَقُلْنَا یَا آدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَلِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى(117)
پس گفتیم: «اى آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهى افتاد! (117)
سوره مبارکه اعراف آیات 19 تا 23 می فرماید: وَیَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ فَکُلاَ مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَـذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ(19)
فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وُورِیَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاکُمَا رَبُّکُمَا عَنْ هَـذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَکُونَا مَلَکَیْنِ أَوْ تَکُونَا مِنَ الْخَالِدِینَ(20)
وَقَاسَمَهُمَا إِنِّی لَکُمَا لَمِنَ النَّاصِحِینَ(21)
فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَکُمَا عَن تِلْکُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّکُمَا إِنَّ الشَّیْطَآنَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُّبِینٌ(22)
قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ(23)
و اى آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود!» (19)
سپس شیطان آن دو را وسوسه کرد، تا آنچه را از اندامشان پنهان بود، آشکار سازد؛ و گفت: پروردگارتان شما را از این درخت نهى نکرده مگر بخاطر اینکه (اگر از آن بخورید،) فرشته خواهید شد، یا جاودانه (در بهشت) خواهید ماند!» (20)
و براى آنها سوگند یاد کرد که من براى شما از خیرخواهانم. (21)
و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرودآورد. و هنگامى که از آن درخت چشیدند، اندامشان ( عورتشان) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهاى (درختان) بهشتى بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را نداد داد که: «آیا شما را از آن درخت نهى نکردم؟! ونگفتم که شیطان براى شما دشمن آشکارى است؟!» (22)
گفتند: «پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشى و بر ما رحم نکنى، از زیانکاران خواهیم بود!» (23)
بنا بر آیات قرآن کریم، آنجا که درباره وسوسه حضرت آدم وحوا توسط شیطان نازل شده است، افعال را به صورت مثنی بکار برده است، یعنی بیان قرآن این است که هر دوی آنها فریب خوردند و هیچ گونه مقدمه و ترتیبی بین آن دو وجود نداشته است.
بر اساس نقل تورات نخستین کسی که دچار لغزش می شود حوا است و سپس آدم با گفته حوا به فریب دچار می شود.
در کتاب پیدایش باب 3 جملات 2 تا 5 آمده است:زن به مار گرفت : «از میوه درختان باغ می خوریم، لکن از میوه درختی که در وسط باغ است، خدا گفت از آن مخورید و آن را لمس نکنید، مبادا بمیرید» مار به زن گفت «هر آینه نخواهید مرد، بلکه خدا می داند در روزی که از آن بخورید، چشمان شما باز شود و مانند خدا عارف نیک و بد خواهید بود» و چون زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست و به نظر خوشنما و درختی دلپذیر و دانش افزا، پس از میوه اش گرفته، بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد.
چنانکه تورات نقل می کند پس از اینکه حوا و آدم از این درخت می خورند و در واقع عارف نیک و بد می شوند و این سخن خداوند که اگر از آن درخت بخورید خواهید مرد به نوعی دروغ محسوب می شود.
پس بر اساس نقل تورات در و اقع مار راست گو بوده و خواسته که آدم و حوا عارف نیک و بد بشوند، در حالی که خداوند نمی خواسته حوا و آدم نیک و بد را تشخیص بدهند و مانند خدا شوند.
در کتاب و او زن نامیده شود، نویسنده در بیان تبعات گناه حوا چنین می گوید: در واقع گناه حوا تأثیر زیادی روی همه موجودات گذاشت و زمین ملعون شد، باغ عدن نیز همچو زمین مورد لعنت قرار گرفت و اجازه نداشتند که از میوه باغ بخورند و زندگی ابدی داشته باشند.
در این کتاب حوا را آخرین مهره ی خوشبختی زمین معرفی می کند که با نافرمانی اش موجب می شود درد زایمان و حکومت همیشگی مرد بر زن و ورود مرگ بر دنیای انسان ها و جدایی از خدا و به ارث گذاشتن مرگ روحانی و جسمانی در ذریه انسان ها که نتیجه آن قتل برادر توسط قائن و نیز کارهایی که موجب خسران بنی اسرائیل شد و اشک و غم و درد در بین آنها و از بین رفتن معصومیت تا ابد را می توان نامید.
از مقایسه دیدگاه قرآن مجید و کتاب مقدس مسیحیان در خصوص داستان هبوط حضرت آدم و حوا می توان به دیدگاه کلی اسلام و مسیحیت نسبت به زن (که حوا نیز از این جنس آفریده شد) پی برد.
اسلام هر دو جنس زن و مرد را در معرض فریب شیطان می داند؛ در حالی که مسیحیت زن را وسیله و مقدمه نفوذ شیطان و گناه در مرد می داند و او را شبح وحشتناکی معرفی می کند که تمام مصیبت های کره زمین از او ناشی شده است.
ادامه دارد...
