مسیحی شدن، شرط اروپا برای پذیرش پناهجویان مسلمان

شرط مسیحی شدن و اجبار به تغییر دین برای پذیرش پناهندگی توسط کشورهای اروپایی، مانعی بزرگ برای مسلمانانی است که برای فرار از ناامنی و جنگ و در جستجوی مکانی امن، به کشورهای مسیحی روانه می‌شوند.

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، این روزها بیش از هر زمان دیگر بحث پناهندگی و مباحث مرتبط با آن داغ شده؛ از ساختن دیوار و اعزام نیروی نظامی در مرزهای برخی از کشورهای اروپایی گرفته تا مرگ کودک سه ساله سوری، غرق شدن قایق مهاجران، برخورد تند و خشن با مهاجران و خبرهای دیگری که در این‌باره مخابره می‌شود.

پناهجویانی که برای فرار از ناامنی‌ای که همین کشورهای اروپایی نیز در به وجود آمدن آن دخالت داشته‌اند، اکنون جلای وطن کرده و ناملایمات راه پرخطر مهاجرت و پناهندگی را به جان می‌خرند تا بلکه امنیتی را به دست آورند.

مشکلاتی از قبیل: غرق شدن قایق، روبرو شدن با قاچاقچیان و دزدان، پیاده‌روی‌های زیاد و طاقت‌فرسا و غیره و از اینها که گذشته شود، تازه با دیوارهای سیمانی و سیم و خارداری کشورهای اروپایی مواجه می‌شوند.

بر فرض که همه این مراحل سخت پشت سر گذاشته شود، این افراد به جرم مسیحی نبودن برگشت خورده و در کشورهای مدعی آزادی و حقوق بشر، آواره شده و باید به ناکجاآبادی دیگر راهی ‌شوند.

اگر هم که از سر اجبار و برای رسیدن به ابتدایی‌ترین نیاز بشر یعنی امنیت، خود را مسیحی معرفی کنند، موج تبلیغاتی غربی‌ها شروع شده و با آمارهای ساختگی تعداد مسیحیان را بسیار بالاتر از واقعیت معرفی می‌کنند.

در اثنای انتشار اخبار این روزهای پناهجویان، اخباری نیز منتشر شد که نشان می‌دهد، تبعیض در کشورهایی که خود مدعی آزادی هستند، موج می‌زند و آن، "شرط مسیحی شدن برای پذیرش پناهندگی در کشورهای اروپایی" بود.

"قبرس" یکی از کشورهای جزء اتحادیه اروپا است که در اقدامی تبعیض‌آمیز اعلام کرده تنها به مهاجران مسیحی پناهندگی می‌دهد.

این کشور که تنها یکصد کیلومتر با سواحل سوریه فاصله دارد و می‌توانند مامن خوبی برای پناهجویان این کشور باشد، با گذاشتن این پیش‌شرط عملا مسلمانان این کشور را از به دست آوردن حداقل زندگی یعنی امنیت جانی، محروم کرده است.

"ویکتور اوربان"، نخست وزیر محافظه‌کار مجارستان که دیواری یکصدو هفتاد و پنج کیلومتری در مرز خود با صربستان کشیده با ورود مهاجران مسلمان به اروپا صریحا مخالفت کرده و گفته:" اروپا درموقعیتی نیست که بتواند از ارزش‌های مسیحیت-نظام ارزشی مسیحیت- را در خاک خود حفاظت کند و هشدار داده که ادامه این روند می‌تواند اروپائیان را در قاره خود به اقلیت تبدیل کند."

مخالف دیگر حضور مسلمانان در اروپا "میلوش زمان"، رئیس جمهور چک است که اعلام کرده، کشورش پناهجویان اوکرائینی را می‌تواند پذیرا شود، و توجیه خود از این تبعیض را ادغام بهتر از مسلمانان در جامعه چک معرفی کرده است.

"رابرت فیکو"، نخست‌وزیر اسلواکی هم تاکید کرده کشورش حاضر است به دویست پناهجوی سوری در خاک خود جای دهد، اما تنها به این شرط که این پناهجویان مسیحی باشند و گفته:"سوری‌های مسلمان را در خاک خود نخواهد پذیرفت."

یکی از از مقامات بلندپایه کشور استونی به نام "مارگوس تساکنا" نیز اعلام کرده که این کشور داوطلبانه یکصد و پنجاه تا دویست پناهجو را می‌پذیرد ولی اولویت با پناهجویان مسیحی خواهد بود.

بنا بر این گزارش، شرایط پناهجویان مسلمان در اروپا قبل از موج جدید مهاجرت‌ها هم چندان خوشایند نبود و افراد باید به خواری زیادی تن می‌دادند. کشور سوئد از آن کشورها است که مراحل خفت‌باری برای اعطای پناهندگی به مسلمانان در نظر گرفته بود.

در کشورهای اروپایی، پناهجو باید هویت و دین خود را انکار کند تا به اقامت در آنجا برسد. تجربه نشان داده نام‌هایی مانند: "محمد"، "علی"، "فاطمه" و دیگر اسامی اسلامی شانسی برای پناهندگی ندارند و این افراد باید اسم خود را با اسامی مسیحی چون:"اریک"، "دانیل"، "سوزان" و ...جایگزین کنند.

کسانی که پوشش اسلامی داشته باشند، بدون انجام تحقیقاتی از همان ابتدا از گردونه پناهندگی خارج شده و باید به فکر انکار مسلمانی و اقرار ساختگی پذیرش مسیحیت، باشند.

در کشوری چون: "سوئد" کار به جایی کشیده که اسقف‌های این کشور به کشیش‌ها توصیه کرده‌اند که تا قبل از مشخص شدن وضعیت اعطای پناهندگی به پناهجویان، از انجام "غسل تعمید" خودداری کنند.

تغییر دین صوری پناهجویان به‌منظور جلب نظر مقامات سوئدی و اخذ پناهندگی از این کشور، صدای اسقف‌های این کشور را نیز درآورده است.

اسقف "راگنار پرشنیوس" در این‌باره گفته:"غسل تعمید به‌عنوان یکی از مقدس‌ترین آیین‌های کلیسا نباید به‌عنوان توجیهی جهت کسب امتیاز بیشتر در پروسه پناهندگی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. ما به‌عنوان اسقف می‌توانیم صراحتا تاکید کنیم که غسل تعمید نباید مورد سوءاستفاده قرار گیرد."

 از اعتقادات دینی که بگذریم، در اروپا فرد جویای اقامت باید هویت ملی خود را نیز فراموش کند. حتی باید شناسنامه و گذرنامه‌اش را از بین برده و خود را بی‌هویت اعلام کرده تا نظر مقامات این کشورها را جلب کند.

علاوه بر فراموشی کامل دین و ملیت برای پناهندگان، شروط ضداخلاقی دیگری نیز تعیین شده است. منحرف جنسی و پیروان فرقه گمراه بهائیت خیلی زود مراحل اخذ پناهندگی را پشت سر می‌گذرانند.

این تبعیضات ناروا و ظالمانه در حق مسلمانان پناهجو در حالی صورت می‌گیرد که طبق تعریف پذیرفته‌شده، پناهجو کسی است که از جنگ یا آزار و اذیت گریخته است و چنین فردی باید از سوی جامعه بین‌الملل حمایت شود؛ اما انکار مسلمانی برای پذیرش پناهندگی شرطی است که در عمل مستحقان حمایت را خیلی زود کنار خواهد زد.