دعوا میان دو مکتب تاریخ مصرف گذشته بهائیان و مارکسیست ها

دعوا میان دو مکتب تاریخ مصرف گذشته بهائیان و مارکسیست ها

اخیرا یکی از مهره های رسانه ای حامی بهائیت به مارکسیست ها و چپ ها تاخته که چرا از بهائیان حمایت نمی کنید و فعالیت های آنان را به رسمیت نمی شناسید. فارغ از اینکه بهائیان دست به دامن چپ هایی شده اند که بازار آن ها نیز رونقی ندارد، این رویکرد به وضوح اشتراک بهائیت با مارکسیست ها در موضوع مادیگرایی و بی خدایی را آشکار می کند.

حال باید توجه داشت علی رغم اشتراک بهائیان با چپ ها در بحث الحاد(بی خدایی) محورهایی نیز وجود دارد که موجب اختلاف بسیار جدی میان این دو مکتب مادی است. بهائیان به تبع سرکردگان شان قائل به سرمایه داری و به اصطلاح لیبرالیسم هستند درحالی که چپ ها داعیه نظام اشتراکی و توزیع ثروت را دارند.

عبدالبهاء دومین سرکرده فرقه ضاله بهائیت با صراحت رویکرد حمایت از سرمایه داری را می پذیرد و می گوید: “الیوم دولت انگلیس را ادعا چنین است که عاقل ترین دول عالم است و از خصایص ملت انگلیس این است که جمیع اموال را حصر در ولد بکر می کنند و مقصودشان این است که ثروت چون تقسیم گردد، پریشان شود و از دست برود. مثلا شخصی به زحمات زیاد ثروتی فراهم اورد، چون بعد از وفات تقسیم شود، توزیع، سبب تفریق گردد و به باد رود؛ ولی اگر در ولد بکر حصر شود، باقی و برقرار ماند و او دیگران را نگاهداری نماید. این است که در ملت انگلیس الان بسی خاندان موجود [هستند] که چهارصد پانصدسال است ثروت در ان خاندان باقی و برقرار است.”( رساله امر و خلق، ج 4، ص 396)

همچنین عبدبها که قائل به انحصار قدرت و ثروت در کانون های استعماری بوده در جای دیگر می گوید: جامعه باید مرکب از یک هییت تقنینیه جهانی باشد که اعضای ان به عنوان امنای کافه نوع انسان، کلیه منابع ثروت عالم را تحت اختیار خود گرفته ...[که در پی سلطه بر جهانیان] منابع اقتصادی عالم تحت انتظام درخواهد امد.

بر این مبنا سرکردگان بهائیت با صراحت از سلطه سرمایه داری و انحصاری شدن ثروت حمایت کرده اند که این رویکرد بهائیت با مبانی مارکسیست ها و چپ ها در تعارض است. امروزه بهائیان اگرچه در الحاد با چپ ها هم رای می باشند لکن در بحث ثروت و توزیع سرمایه به شدت با یکدیگر اختلاف دارند و اتفاقا تعارضات جدی میان هر دو آن ها وجود دارد.