سنجش مختصر یک ادعا در بهائیت(1)

برای شناخت یک نحله یا مکتب باید تمام مولفه های آن را کنار هم گذاشت چراکه در غیر این صورت نتیجه به دست آمده تک وجهی و ناقص خواهد بود. حال نکته قابل توجه اینجاست که مهره های فرق و مروجان آن همواره در صدد هستند تا تبیین و توضیحی جهت دار(یعنی برداشتی خودخواهانه از حقیقت) از موضوع ارائه دهند.

 

با این وصف، برای تشخیص صدق گفته های افرادی که در صدد ترویج یک فرقه هستند باید به مبانی و ساختار آن رجوع کرد تا مشخص گردد به چه میزان از حق و حقیقت انحراف دارند. خداوند متعال به انسان خرد و قوه تشخیص داده و بر این مبنا اگر کسی به دلیل عدم سنجش گری در دام فرقه های منحرف گرفتار شود نباید کسی جر خود را سرزنش نماید. قرآن کریم می فرماید: إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ النَّاسَ شَیْئًا وَلَکِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ. خداوند هیچ به مردم ستم نمی‌کند؛ ولی این مردمند که به خویشتن ستم می‌کند!(سوره یونس آیه 44)

 

با این مقدمه که از گزاره های بدیهی تشکیل شده به نقد یکی از ادعاهای فرقه ضاله بهائیت می پردازیم. مهره های بهائی در مواجهه با افراد کم اطلاع مدعی باورهایی می شوند که در واقع واجد هیچ شانی از آن نمی باشند. مثلا بهائیان مدعی می شوند که با سایر باورها از سر مدارا وارد می شوند درحالی مه سردمداران این فرقه با صراحت چنین رویکردی را رد می کنند.

 

بها، خدای خودخوانده بهائیان می نویسد:«أنتُم یا أحِباءالله کُونُوا سحاب الفَضل لِمَن آمَنَ بِاللهِ و آیاتِه و عَذابُ المَحتُوم لِمَن کَفَرَ بِالله و أمرِه؛ ای بهائیان! بر مؤمنین به خدا (بهاءالله) و آیاتش (کلام او)، اَبر رحمت و بر منکرین و مخالفین، عذاب حتمی باشید»( حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه  چ 1، 137 بدیع، ص 216)

 

پس اگر امروزه کسی بدون تحقیق در برابر گفته های مهره های فرقه ضاله بهائیت سکوت کرد به وجدان، خرد و فطرت خویش خیانت ورزیده چراکه اعتماد محض با فقدان مبنای منطقی منتج به اشتباه خواهد شد. خدای بهائیان با صراحت از مهره های خود می خواهد برای غیربهائیان عذاب باشند و از آنجا که عموم مردم ایران مسلمان هستند، اعضاء این نحله جاسوسی با عملکردشان به مثابه عذاب و شر برای جامعه ایران محسوب می شوند.