بهائیان علاوه بر تبلیغات ضد ایرانی در دوران جنگ تحمیلی، از هیچ خدمتی جهت پیروزی دشمن و رضایت اربابان خود کوتاهی نکردند. آن عده که از سران تشکیلات بودند، اطلاعات را به صورت غیرمستقیم از بهائیان رده های پایین تر جمع آوری کرده و به مرکز محافل بهائی (اسرائیل) ارسال می کردند.
شدت بغض و کینه ی رهبران بهائیت (به ویژه نسبت به ملت مسلمان ایران و علمای بزرگ آن) در حدی است که آثار آن را (به صورت اهانت و فحاشی به ساحت شخصیتها و ملت ها) به روشنی می توان در کتب و نشریات متعلق به این فرقه ردیابی و مشاهده کرد.
فرقه گرایی و خشونت دو جزو جدا نشدنی از یکدیگر هستند که در دنیای امروز نتایج آن به وضوح دیده می‌شود. این در حالی است که اکثر این فرقه ها با شعار دوری از خشونت کار می‌کنند اما در عمل چیز دیگری را به اعضا آموزش می‌دهند.
مبلغان فرقه ضاله بهائیت همواره در نوشته هایشان ادعا کرده اند که بها، سردمدار اصلی این فرقه بی سواد بوده و خواندن و نوشتن نمی دانسته است. از آنجا که به قول گذشتگان دروغگو کم حافظه می باشد مهره های این فرقه ضاله در موزه ای که خود برپا کرده اند نوشته هایی با دست خط بها را در معرض بازدید عموم قرار داده اند!!! جالب اینجاست در این موزه ابزاری مانند قلم بها را نیز به نمایش گذاشته شده است.
اگر کسی بپذیرد که پس از پیامبر اسلام، پیامبر دیگری ظهور خواهد کرد، کافر است. پیامبر اسلام آخرین فرستاده خدا است. این مسئله به استناد قرآن و سنن نبوی ثابت شده است. همچنین سایر علما نیز معتقدین به بهائیت را کافر می دانند. بنابر این ازدواج با مرد یا زن بهائی از نظر اهل سنت و جماعت صحیح نیست.
بهائیت به دلیل کمی تعداد و اندکی نفرات توان مقابله فیزیکی با جامعه اسلامی را
ندارد و از این حیث با مظلوم نمایی و انجام اعمال مخربانه پنهانی مانند جاسوسی در
صدد مقابله با جوامع اسلامی برآمده اند. ساختار بهائیت به گونه ای طراحی شده که
اعضای آن همیشه در نزاع و جدال با ایران و مسلمانان باشند.
آنارشیسم در زبان سیاسی به معنای ساختاری اجتماعی و سیاسی بدون دولت، یا به‌طور کلی جامعه‌ای فاقد هرگونه ساختار حکومتی است. واضح است که در چنین وضعیتی هرج و مرج فراگیر خواهد شد و نظم اجتماعی از میان خواهد رفت.
فرقه ها برای فعایت و جذب افراد، نیازمند منابع اقتصادی می باشند و معولا افراد نیز پس از جذب باید به نوعی در تقویت بنیان های مالی فرقه کوشا باشند.
