فرقه‌های صوفیه با شناختی که از اهمیت علما و مراجع در امر دین و اجرای احکام اسلامی دارند همواره به موقعیت و جایگاه آنان توجه خاص داشته و در مکتوباتشان به دراویش توصیه کردند که باب مراوده و معاشرت با عالمان برجسته دینی را برقرار نگهدارند.
فرقه سازی صوفیه در حقیقت به معنای پاره‌پاره کردن اسلام ناب محمدی است و این عمل انحطاط آور، امروز باعث تشتت و اختلافات متعدد در میان مسلمانان جهان شده است. اگر شریعت اسلام ناب محمدی بدون پیدایش فرقه‌های صوفیه ادامه می‌یافت، بی‌تردید جهان را به یک ریسمان محکم آسمانی متصل می‌نمود و اصل سعادت جهانی را در دنیای امروز مستقر می‌ساخت.
سران عرفان های کاذب مخصوصا برخی افراد داخل کشور با انجام روش‌هایی از جمله ادعای ارتباط با فرشتگان، دکان هایی برای خود باز نموده و متاسفانه افراد بی اطلاع و ساده لوح را در دام آموزه های پر انحراف و بی مبنای خود قرار می دهند.
حسین دانش، مهره بهائی، پس از افتضاح اخلاقی که به بار آورد، به یک مرکز آموزشی فرقه ضاله بهائیت منتقل گردید و به‌نوعی ترفیع فرقه‌ای گرفت.
سفر نمایشی پاپ فرانسیس به کشور عراق، برخلاف خوشحالی و امیدواری مسیحیان عراقی، یهودیان صهیونیستی را به‌شدت عصبانی کرد. یهودیان توقع داشتند پاپ به‌عنوان مقام اول آیین مسیحیت کاتولیک، همان‌طور که به مسیحیان عراقی توجه نمود بیشتر به وضعیت زندگی یهودیان ساکن در عراق توجه می‌کرد.
غرب آسیا با توطئه‌ای پیچیده و بسیار وحشتناک آماج حملات گروه‌های تروریستی قرار گرفت. توطئه‌ای که طراحان آن تروریست‌های امریکایی و صهیونیستی بودند و پیاده نظام آن وهابیت عربستان سعودی.
امروز روسای فرقه‌های صوفیه، بدون هیچ تقیدی به اسلام ناب محمدی، و باورهای هندویی و بودائی را به دراویش بیچاره آموزش می‌دهند. برنامه‌های خانقاهی‌شان را با ترویج این قبیل باورهای ضد اسلامی پرکرده و به‌دروغ مدعی هستند که ریشه باورهای بودائی و هندویی در آیین اسلام وجود دارد.
چهره‌های مطرح شده در مجاز، از موفقیت و رسیدن به ثروت با متد قانون‌های امروزی صحبت می‌کند اما یک سؤال ساده را بی پاسخ می‌گذارند. آنانی که با سخنانی که همگان می‌توانند آن را بیان کنند از آرامش و موفقیت با شو لباس و ماشین و... دم می‌زنند آیا اگر این وضع زندگی را نداشتند باز هم دم از موفقیت می‌زدند؟!
