بررسی های چند سال اخیر در حوزه عرفان های کاذب و جنبش های شبه معنوی این مهم را اثبات می کند که هرچه مشکلات اقتصادی افزایش یافته و مردم بیشتر در فشار اقتصادی قرار گرفته اند متاسفانه گرایش به سمت نوعرفان ها بیشتر شده است.
از دیرباز اسلام همواره از سوی دو جریان به طور جدی مورد تهدید واقع شده است. از یک سو برخی متحجرین و خرافه‌گرایان اسلام را به چشم عوام می‌انگاشتند و جریان دیگر روشنفکران غرب‌زده بوده‌اند که اسلام را مانع پیشرفت می‌دیده و تمام تلاش خود را صرف دین‌زدایی از جامعه اسلامی کرده‌اند.
توجه به نکته ای مهم در این روزهای حساس بخاطر مشکلات اقتصادی و از طرفی همزمانی رواج برخی عرفان های دروغین که بیشتر در زمینه ثروت به فعالیت می پردازند، بسیار حائز اهمیت است.
پیروان عرفان های بدلی و بویژه شبه معنویت هایی که در ظاهر روانشناختی ظهور کرده اند، از آموزه هایی دم می زنند که هیچ مبنا و اصول علمی در آن دیده نمی شود و از آن مهم تر اینکه حتی خود آنان این آموزه ها را قبول ندارند و یا به ان ملتزم نیستند!
یکی از ابزارهای قدرتمندی که در راستای عرفان های کاذب و اشاعه معنویت های غربی استفاده می‌شود سینما است. سینما در استراتژی ضددینی غرب حمله به اصول ایمان را در دستور کار قرار داده و بر اساس آن به تولید فیلم می پردازد.
مفهوم افسانه شخصی چنان نابسامان و مبهم در آثار کوئیلو رها شده است که گویاتر از واژه افسانه، کلمه در خور این مفهوم وجود ندارد. سوالات زیادی درباره این مفهوم وجود دارد که پرداختن به آنها بر ابهام افسانه شخصی خواهد افزود.
رشد فرقه ها و در نگاهی تخصصی تر رشد عرفان های بدلی و تاثیرات آنها بر روی زندگی افراد و خانواده ها در دهه اخیر، معنا و مفهوم جدیدی به خود گرفته است. این نوع فرقه ها حالا یک پدیده بین المللی هستند و میلیون ها خانواده در سراسر جهان وجود دارند که دنیایشان شدیدا بواسطه درگیریشان با عرفان های کاذب تغییر کرده است.
ترویج عناوینی چون معنویت، آرامش و شادی در سال‌های اخیر نشان می‌دهد جوان امروز بیش از همه نیازمند رسیدن به این کلیدواژه ها در زندگی است. نظام‌های فکری غربی به این مسئله زودتر ورود کرده و متاسفانه آنچه را که خود می خواهند به اسم معنویت در قالب خواسته‌های درونی بر ذهن‌ها و قلب‌ها القا می‌کنند.
