انقطاع بین نسلی در شجره نامه ساختگی فرقه سیاسی گنابادی(بخش اول)
و دیگر آنکه این دو نفر، در حالی ادعای قطبیت برای حسینعلی شاه اصفهانی کرده اند که در حیات شاه علی رضا دکنی مرده اند!!
اصولا چرا با حضور شاه علی رضا دکنی رئیس وقت فرقه نعمت اللهی، نورعلیشاه اصفهانی در مقام شیخ المشایخی، حسینعلی شاه را با عنوان خلیفه جانشین خود قرار می دهد، آن هم بدون تائید شاه علی رضا دکنی؟
ملا سلطان گنابادی برای اثبات پیوستگی در شجره این فرقه دچار تناقض گویی شده است. از یک طرف حسین علی شاه را خلیفه و جانشین نور علیشاه معرفی می کند و اسمی از تائید شاه علی رضا دکنی نمی برد.
ولی در اجازه ای که برای فرزندش ملا علی نوشته است، حسینعلی شاه را خلیفه نور علیشاه و او را خلیفه یعنی جانشین معصوم علیشاه در واقع قطب فرقه نعمت اللهی می داند.
در پی به رسمیت شناختن قطبیت معصوم علیشاه و نور علیشاه وی اضافه می کند، قطبیت پس از رضا علیشاه( شاه علی رضا دکنی) به حسینعلی شاه رسید؛ با این گفتار های متضاد وی قطبیت معصوم علیشاه و نورعلیشاه را زیر سوال می برد.
جواد نوربخش که مدعی ریاست شعبه نعمت اللهی منور علیشاهی بود، اشاره ای به تائید شاه علی رضا دکنی ندارد و این مساله مشروعیت فرقه ای صوفیانه نعمت اللهیه از زمان معصوم علیشاه دکنی را زیر سوال می برد. هر چند اساس فرقه داری صوفیه در اسلام اعتباری ندارد.
بعد از حسینعلی شاه اصفهانی، مجذوب علیشاه کبودرآهنگی، مدعی ریاست این فرقه شده است. رد و قبول ها و ضد و نقیض ها بعد از مرگ وی به اوج خود می رسد.
این اختلافات تا جایی است که این فرقه به سلسله های مختلفی تقسیم می شوند و کار را به جائی می رسانند که فقرای هر سلسله، سلسله و پیشوای خود را ناجی و دیگران را گمراه و خاطی تصور می کردند.
نور علیشاه در زمان خود ملا محمد رضا همدانی معروف به کوثر علیشاه را با تعبیر(( عالی جناب آقای رضا مشارالیه باطنا مشغول دلالت و راهبری عالیجناب مجذوب علیشاه مزبور ظاهرا در کار هدایت و راهنمائی هر یک از ارباب استحقاق...)) خطاب می کند.
کوثر علیشاه نیز به استناد همین تعبیر، مدعی ریاست فرقه گردیده است.از طرف دیگر میرزا زین العابدین شیروانی هم مدعی جانشینی مجذوب علیشاه شده بود. مشاهیر فرقه معتقد بودند که شیروانی باید اجازه ای ارئه دهد، که نداد.
متقابلا مخالفان کوثر علیشاه، ایراداتی را بر او می گرفتند و سلطان حسین تابنده در مقدمه ای که بر حدائق السیاحه شیروانی می نویسد، به استناد یادداشت های فرزند شیروانی که داستانی از توبه مخالفین می شود، کوثر علیشاه را رد می کند.
صاحب طرائق الحقایق نیز، دلایلی مبنی بر ریاست شیروانی آورده است. ولی گویا وی فراموش کرده است که معتقد بوده است که مجذوب علیشاه قبل از مرگش غیر از دستور تغسیل و تدفین وصیت دیگری نکرد.
مصطفی آزمایش، ایرادی که بر ادعای کوثر علیشاه گرفته، این است که وی ملقب به لقب طریقتی نشده است. در صورتی که سلطان حسین تابنده که لقب دیگری بر شخص نمی پذیرفته است، حاجی رضا همدانی را کوثر علیشاه نام برده است.
گفتنی است، وزارت مستعمرات انگلیس، بنا به دستوری که به مستر همفر فرستاده خویش می دهد، گسترش حلقه های صوفیه را در دستور کار او قرار می دهد. و از این رو این کشور نقش اصلی را در تجدید فرقه نعمت اللهی در ایران داشته است.
ادامه دارد...
