روح شریر آبروی مبلغان تبشیری را برد

رهپویان هدایت: در مسیحیت تبشیری بسیاری از باورهای اقوام بدوی به‌جای آموزه‌های حضرت عیسی علیه‌السلام قرار گرفت و این بحث تا آنجا پیش رفت که امروزه آنچه تحت عنوان مسیحیت تبشیری می‌شناسیم هیچ سنخیتی با آموزه‌های انسانی و الهی ندارد. برای نمونه اقوام بدوی ریشه تمام امراض و بیماری‌ها را در هجمه روح شریر می‌پنداشتند و ازاین‌رو به افرادی تحت عنوان شمن (ساحر) رجوع می‌کردند تا با اوراد و امثال آن روح شریر را دور کرده و مریضی آنان مداوا گردد.

امروزه مبلغان مسیحیت تبشیری دقیقاً نقش شمن را در بین اقوام بدوی ایفا می‌کنند و مدعی هستند که ریشه بیماری را باید در هجمه ارواح شریر دانست که درمان آن نیز الزام به باورهای فرقه تبشیر می‌باشد.

اخیراً یکی از مبلغان تبشیری در توضیح کتاب مقدس عنوان کرد که اقوام و جوامع غیر تبشیری به دلیل وجود روح شریر دچار بیماری می‌گردند و جوامعی مانند هند به سبب نپذیرفتن مسیحیت تبشیری گرفتار بیماری و امراض می‌گردند. این در حالی است که امروزه بیشترین آمار شیوع و مرگ کرونا مربوط به جوامع باورمند به مسیحیت تبشیری است و جالب اینجاست که گوینده این سخن خود از خوف کرونا به برگزاری جلسات مجازی روی آورده است.

اگر ریشه بیماری روح شریر و درمان آن باورهای تبشیری است چرا این نسخه را در ممالک مسیحی رایج نمی‌کنید تا کمی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها خلوت شوند. اگر به‌راستی باورهای تبشیری می‌توانست کمی در روند درمان اثر داشته باشد چرا از زمان شیوع کرونا بسیاری از مبلغان و مهره‌های رسانه‌ای مسیحیت تبشیری در اثر این بیماری از دنیا رفته‌اند؟

امروزه مبلغان مسیحیت تبشیری که مانند شمن ها در قبائل بدوی مدعی شفادهی هستند از هراس کرونا به گوشه‌ای خزیده‌اند و جلسات خود را به‌صورت غیرحضوری برگزار می‌کنند. مبلغان تبشیری خود واقف به این مسئله هستند که خرافات فرقه‌ای آنان عاجز از مقابله با بیماری‌های طبیعی است و ارتباط دادن آن به روح شریر نیز نمی‌تواند در عالم واقع کاری برای آنان انجام دهد.

در واقع مبلغان مسیحیت تبشیری با هدف جذب مخاطب و در نهایت جلب منفعت اقتصادی مبادرت به بیان این قسم خرافات می کنند چراکه با کمی تفکر و عقلانیت بطلان مدعیات آنان آشکار می گردد. با این وصف تنها راه رسیدن مهره های مسیحیت تبشیری به دارایی های مخاطبان شان تعطیلی عقلانیت و خرد می باشد و به این سبب است که هیچگاه در بیان هیچ مبلغ تبشیری دیده نمی شود که وی مخاطب را دعوت به تفکر و اندیشه نماید.