از سوراخ کردن گوش با درفش تا کتک زدن بردگان در کتاب مقدس!
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، "آیه‌ای درباره تحریم برده‌برداری در کتاب مقدس نیست و اگر کسی نمی‌توانست قرض خود را ادا کند، به بردگی گرفته می‌شد"؛ این جملات نه از زبان یک کارشناس دینی مسلمان بیان شده و نه یک مسلمان معمولی، بلکه یکی از مجریان شبکه‌های مسیحی به آن اعتراف کرده است.
"ساسان توسلی" که پیش‌تر برنامه‌ای در خصوص مقایسه الهیات اسلامی و مسیحی را مجری‌گری می‌کرد و خیلی زود کار برنامه‌اش به تعطیلی کشیده شد، اکنون در قامت یک کارشناس و مجری در شبکه‌های ماهواره‌ای وابسته به فرقه مسیحیت تبشیری حاضر شده و در مواردی اندک به واقعیت‌هایی نیز اشاره می‌کند.
هرچند حقیقت‌های ناگفته زیادی درباره این فرقه و اعتقادات آن وجود دارد، اما اظهار همین مقدار ناچیز از سوی یک مجری صهیونیست، هر ناظری را به تأمل و تفکر فرو می‌برد که چه شده که نزدیکان فرقه مسیحیت صهیونیستی نیز نمی‌توانند این حقایق را مکتوم نگه دارند؟
درباره نظام برده‌داری که مغرضان و کم‌اطلاعان به غلط آن را به دین مبین اسلام نسبت می‌دهند-و ساسان توسلی به درستی ریشه آن را در کتاب مقدس معرفی کرد-، نیز گفتنی‌هایی وجود دارد که در گام نخست می‌توان گفت، اسلام بر خلاف مسیحیت با آن مبارزه کرده و به شکل‌های مختلف از جمله تعیین آزادی برده به‌عنوان یکی از کفارات سعی در از بین بردن و دست کم، کم‌رنگ کردن برده‌داری را داشته است.
اسلام، قانون برده‌داری را وضع نکرده و به اصلاح قوانین برده‌داری موجود و آزادسازی بردگان کمک کرده است؛ چرا که پیش از اسلام، علاوه بر جنگ که اسیران به بردگی در می‌آمدند، برخی نیز با زور و ستم اقوام ضعیف را گرفته و به‌عنوان برده می‌فروختند. دین مبین اسلام برده گرفتن از طریق زورگیری و انتقال آن‌ها از منطقه‌‌ای به منطقه دیگر را باطل اعلام، اما بردگی اسیران کفار حربی را امضاء کرد.
روش پیش‌بینی شده برای برخورد با اسیران در اسلام قابل توجه است. بر طبق دستورات اسلامی یا آن‌ها را بایست با اسیران جبهه خودی معاوضه، یا در مقابل مبلغی توافقی اسیران را آزاد کرد و یا آن‌ها را در خانه‌های مسلمانان به خدمت گرفت.
اما در کتاب مقدس، احکام متعددی درباره قانون برده‌داری، نحوه گرفتن برده، چگونگی رفتار با برده، میزان تنبیه برده و ... به‌صورت مفصل وجود دارد؛ با وجود این برخی مترجمین کتاب مقدس سعی کرده‌اند در ترجمه‌های خود به جای واژه "برده" از واژه "خدمت‌کار" استفاده کنند تا بلکه بتوانند به نوعی برده‌داری در کتاب مقدس را کم‌رنگ نشان دهند.
در این راستا، خرید و فروش برده در کتاب مقدس جایز است و در کتاب‌های "لاویان" باب 25 و "خروج" باب 21 در این باره جملاتی با موضوع "خریداری فرزندان غیر اسرائیلی به‌عنوان برده"، "فروش دختران بنی اسرائیل برای کنیزی"، "سوراخ کردن گوش برده با درفش"و"کتک زدن بردگان" به چشم می‌خورد.
باید افزود، قانون برده‌داری مختص به عهد عتیق نیست، بلکه این حکم در عهد جدید نیز آمده است:"ای غلامان، اربابان زمینی خود را با احترام و ترس و با اخلاص قلبی اطاعت کنید، چنان‌که گویی از مسیح اطاعت می‌کنید."[1]
در جایی دیگر می‌خوانیم:"آنان که زیر یوغ بندگی به سر می‌برند، باید که اربابان خود را در خور کمال احترام بدانند تا مردم نام خدا و تعلیم را بد نگویند. آنان که اربابان‌شان ایماندارند، نباید به دلیل رابطه برادری ایشان را کمتر حرمت بگذارند. بلکه بر عکس باید حتی نیکوتر خدمت کنند، زیرا سود خدمت‌شان به کسانی می‌رسد که ایماندارند و عزیز ایشان. این را تعلیم ده و به انجامش ترغیب‌شان کن."[2]
حضرت مسیح(ع) نیز در تشبیهی، زدن غلامانی که ندانسته خطایی را انجام می‌دهند، تأیید می‌کند: "غلامی که خواست اربابش را می‌داند و با این حال خود را برای انجام آن آماده نمی‌کند، تازیانه بسیار خواهد خورد. اما آن کس که خواست اربابش را نمی‌داند و کاری می‌کند که سزاوار تنبیه است، تازیانه کمتر خواهد خورد. هر که به او بیش‌تر داده شود، از او بیش‌تر نیز مطالبه خواهد شد؛ و هر که مسئولیتش بیش‌تر باشد، پاسخ‌گویی‌اش نیز بیش‌تر خواهد بود."[3]
نتیجه آن‌که، از طریق مقایسه جملات عهدین کتاب مقدس با آموزه‌های اسلامی تفاوت دیدگاه مسیحیت با اسلام درباره بردگان به روشنی مشخص می‌شود؛ تا جایی که دستورهای اسلام، به مرور منجر به حذف بردگی شد، ولی مقررات کتاب مقدس بردگان را حتی کمتر از حیوانات جلوه‌گر می‌کند.
ناشناس