چرا انجیل برنابا مورد بی‌مهری مسیحیان تبشیری قرار می‌گیرد؟

«برنابا» از حواریون حضرت مسیح(ع)، راوی یکی از اناجیل مسیحیان بوده که برخی از نوشته‌های وی به اعتقادات مسلمانان نزدیک است، اما موارد متعددی هم وجود دارد که منطبق با قرآن کریم نیست و به همین دلیل «انجیل برنابا» نمی‌تواند از جانب یک مسلمان- آن‌گونه که مسیحیان تبشیری ادعا می‌کنند- گردآوری شده باشد.

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، فرقه مسیحیت صهیونیستی از ابتدای پیدایش تاکنون انجیل برنابا را رد می‌کند و پیروان این فرقه چون محتویات آن را سازگار با اناجیل اربعه و عهد جدید نمی‌بینند، این انجیل را مورد پذیرش قرار نمی‌دهند.

همین چند روز پیش بود که یکی از سایت‌های مسیحی آن را «انجیل دروغین» و مربوط به قرون چهاردهم تا شانزدهم معرفی کرد؛ اما چرا انجیل برنابا این‌گونه مورد شماتت و تهاجم وابستگان به فرقه مسیحیت تبشیری قرار می‌گیرد؟

در ابتدا به این موضوع اشاره می‌شود که «انجیل برنابا» یکی از اناجیل مسیحیان است که توسط یکی از برترین حواریون حضرت مسیح به نام «برنابا» نوشته شده و در جاهای مختلفی از آن، او از قول حضرت مسیح به آمدن پیامبری به نام محمد (ص) پس از خودش و بر ظهور منجی بشریت امام زمان (عج)- از نوادگان پیامبر خاتم در زمانی که دنیا پر از ظلم و جور است و در زمانی که هیچ‌کس گمان ندارد- بشارت داده است.

اهمیت «انجیل برنابا» از آن‌جا بیش‌تر روشن می‌شود که گفته شود، برنابا از جمله حواریونی است که سران کلیسا آن‌ها را رُسُل گویند؛ اما با وجود این خواندن این انجیل به همراه چند کتاب دیگر در مقطعی از زمان از سوی پاپ ممنوع اعلام شد.

در سال 366 میلادی، فرمانی از سوی پاپ دماسوس، درباره منع خواندن کتاب «انجیل برنابا» صادر شد. همچنین مجلس کلیسا‌های غربی نیز در سال 382 میلادی و پاپ انوسنت در سال 465 و پاپ گلاسیوس اول در سال 492 میلادی، مطالعه برخی انجیل‌ها را تحریم کردند که «انجیل برنابا» جزء این انجیل‌ها بود.

«انجیل برنابا» تا سال 325 میلادی، در کلیساهای اسکندریه خوانده می‌شد، اما در همین سال شورایی شکل گرفت و فرمان داده شد همه انجیل‌هایی که به زبان عبری‌اند، نابود شوند. مرگ، جزای کسانی بود که در خانه‌هایشان چنین انجیل‌هایی پیدا می‌شد، در حالی که اسناد نشان می‌دهد، در قرن‌های اول و دوم میلادی از این انجیل بسیار استفاده می‌شده است.

پس از منع خواندن این انجیل تا سال‌ها کسی چیزی از آن نشنیده بود تا اینکه در حدود دویست سال پیش در اروپا نسخه‌ای از آن را پیدا کردند و آن را چون گنج گران‌بهایی برشمردند.

نسخه‌ای که اکنون منتشر شده و ترجمه‌های آن در دست است، نسخه‌ای است که در سال 1709 میلادی «کریمر» یکی از مستشاران تزار روسیه آن را کشف کرد و در سال 1738 میلادی به وین منتقل شد. این نسخه در 225 صفحه،‌ در دو جلد و به زبان ایتالیایی نوشته و یک قرن پیش به عربی و سپس به زبان فارسی ترجمه شد.

اضافه می‌شود، پاپ در سال 383 میلادی نسخه‌ای از «انجیل برنابا» را در کتاب‌خانه شخصی خودش گذاشت که قرن‌ها آن‌جا ماند، تا این‌که «فرامینو» راهب ایتالیایی، در پایان قرن شانزدهم به نسخه‌ای از آن در کتاب‌خانه «پاپ استکوس پنجم» در واتیکان دست پیدا و آن را پنهان کرد و سرانجام با خواندن آن اسلام آورد؛ اما از این زمان دیگر نامی از این نسخه برده نشد.

بر اساس این گزارش، در «انجیل برنابا» یک فصل درباره «شفاعت پیامبر گرامی اسلام در روز جزا» وجود دارد و شباهت‌هایی که در این موارد با عقاید مسلمانان دارد، سبب شده است که برخی مسیحیان این کتاب را انجیل مسلمانان بنامند و آن را انکار کنند.

در این کتاب، الوهیت عیسى و پسر خدا بودن او انکار شده و مطابق با روایات قرآن آمده است که ابراهیم خلیل، اسماعیل را به قصد قربانى به قربانگاه برد، نه اسحاق را.

هم‌چنین در این انجیل به صراحت از حضرت محمد (ص) به‌عنوان مسیح موعود یاد شده و این موضوع نیز نقل شده است که عیسى کشته نشد، بلکه یهوداى اسخریوطى کشته شد.

اما ادعای نوشته شدن «انجیل برنابا» توسط مسلمانان که در سایت وابسته به فرقه مسیحیت تبشیری نیز دیده‌ می‌شود و از زبان مبلّغان این فرقه به دفعات شنیده شده، بنا به دلایل متعددی قابل رد است؛ چرا که موارد متعددی از خلاف نص صریح قرآن در آن دیده شده که به برخی از آن‌ها، اشاره می‌شود:

الف) در جمله دهم از فصل سوم این انجیل با عنوان «تولد شگفت‌انگیز حضرت مسیح و پدید آمدن فرشتگان، در حالی‌که خدا را ثنا می‌گفتند» آمده است: «[حضرت مریم] پسر خود را بدون درد و رنجی به زمین نهاد»؛ در حالی‌که قرآن مجید در سوره مریم می‌فرماید: «مریم از درد زایمان به خارج شهر رفت و به درخت نخلی پناه برد».

ب) در جمله 33 از فصل 39 انجیل برنابا با عنوان «آفریدن موجودات، لگدکوب کردن اسبان گل آدم را، لوحی که آدم در فضا دید نوشته است لا اله الا الله، محمد رسول الله و بشارت به آمدن پیغمبر اسلام» می‌خوانیم : «و به آن دو [آدم و حوا] گفت: نگاه کنید که من به جز سیب و گندم همه میوه‌ها را به شما بخشیدم تا از این دو میوه بخورید»؛ از این‌رو موضوع مورد اشاره مخالف نص صریح قرآن مجید است که می‌فرماید: آدم و حوا از نزدیک شدن به یک درخت- بدون ذکر نام- منع شدند.

پ) بر اساس فصل سی و پنجم این انجیل به نام «سبب سقوط شیطان، تحریک شیطان فرشتگان را علیه آدم»، شاگردان از حضرت مسیح درباره سبب سرکشی شیطان سؤال می‌کنند که در پاسخ آمده، خدای ‌تعالی فرشتگان را امر به سجده بر آدم کرد، در حالی‌که بیست و پنج هزار سال توده‌ای خاک بیش نبود و فرشتگان به‌جز شیطان بر او سجده کردند، اما نص صریح قرآن این‌چنین است که «وقتی او را ساختم از روح خود در او دمیدم و سپس فرشتگان بر او سجده کردند».

پُر واضح است که فرقه‌هایی که بنیان و اساس مشخصی نداشته و فقط با اهداف سیاسی ایجاد و رشد کرده‌اند، تاب قبول گفته‌های مخالف خود را ندارند؛ همچنان‌که مستندات قابل اعتمادی مبنی بر رد انجیل برنابا از سوی فرقه مسیحیت تبشیری ارائه نمی‌شود و با کلی‌گویی و بدون آوردن دلیل آن را جزء اناجیل نمی‌دانند.