بررسی بذرهای پیدایش صهیونیسم مسیحی(2)

چنانچه در قسمت نخست بحث شد، طرح پیدایش صهیونیسم مسیحی را باید در بازگشت یهود به سرزمین موعود پیگیری کرد. هر چند این سرزمین موعود در ابتدا سرزمین فلسطین نبود و تئورسین‌های یهود پس از آنکه نتوانستند نظر موافق دولت‌های استعمارگر را برای کسب جایی در آمریکا یا آفریقا و حتی آسیا جلب کنند در نهایت فلسطین را به عنوان سرزمین موعود برگزیدند!!!

به گزارش انجمن رهپویان هدایت: با توجه به آنچه گفته شد عقیده پروتستانی به شدت متأثر از تفکر بازگشت یهود به سرزمین فلسطین است و این موضوع همان گونه که متذکر شدیم، همچون ستون فقرات و سنگ بنا در تفکر «مسیحیت صهیونیست پروتستانی و انجیلی» محسوب گشته و بنابر نظر آنان، بازگشت مسیح (ع) به سرزمین فلسطین، مشروط به بازگشت یهود به فلسطین و تأسیس به اصطلاح دولت اسرائیل می باشد؛ بنابراین ایده ایجاد «وطن قومی برای یهود در فلسطین» که مسیحیان پروتستان، قبل از خود یهودیان به آن ایمان داشتند، مهم ترین نقطه اشتراک میان آنهاست.

تئودور هرتزل بنیان گذار صهیونیسم جدید، اولین کسی به شمار می آید که اصطلاح «صهیونیسم مسیحی» را مورد استفاده قرار داد. صهیونیسم مسیحی، در ابتدا به فردی مسیحی اطلاق می شد که از صهیونیسم حمایت و پشتیبانی می کرد. سپس این اصطلاح، تکامل پیدا کرد و بُعد دینی به خود گرفت و «صهیونیسم مسیحی» در مفهوم «مسیحی پروتستانی» آن، تبدیل به انسانی شد که خداوند را در تحقق پیش گویی او، با حمایت از وجود عضوی برای اسرائیل به جای تحقق «برنامه انجیلی» از طریق جسد مسیح (ع)، کمک و یاری می نماید.

از این رو در ادبیات، جنبش صهیونیستی، مسیحی به این معنی است که این دو مفهوم، حول طرح بازسازی بنای «هیکل یهودی» در مکانی که اکنون «مسجد الاقصی» در آن قرار دارد، به هم می رسند.

به این شکل هدف اولی که هر دو جنبش برای تحقق آن فعالیت می کنند، حول محور تحمیل حاکمیت کامل یهود بر «فلسطین» با ادعای «سرزمین موعود یهود» دور می زند که به زعم آنان، نتیجه تشکیل چنین سرزمینی گسترش و تعمیم برکت الهی بر همه جهان خواهد بود.

بنابراین صهیونیسم مسیحی از میان این مفهوم، یک وجه دینی را اتخاذ کرد که محور آن، «ایده ایجاد وطن ملی برای یهودیان در فلسطین» به عنوان مقدمه ای برای نزول عیسی بن مریم (ع) می باشد که مدت هزار سال بر جهان حکومت خواهد کرد. این اعتقاد، بر تمامی مسیحیان پروتستان در «انگلیس» و از طریق آن در «آمریکا» غالب و فراگیر گشته است. در قسمت‌های بعدی مطالب بیشتری را در توضیح رویکردهای این جنبش «صهیونیستی، مسیحی» ارائه خواهیم نمود؛ اما قبل از آن به تفصیل درباره اصطلاح صهیونیسم مسیحی سخن خواهیم گفت.

 

تعریف صهیونیسم مسیحی

در اینجا تباین و اختلافاتی درباره تعریف و مفهوم اصطلاح صهیونیسم مسیحی وجود دارد. دکتر عبدالوهاب مسیری می گوید: اصطلاح صهیونیسم مسیحی نخست در زبان های اروپایی گسترش یافت و از آنجا به زبان عربی که اصطلاحات در آن، با حفظ امانت و پیروی شدید، بدون درک مضمون و محتوای آن ترجمه می شود. سرایت کرد. از این رو ما نمی دانیم که این اصطلاح، بیانگر موضع فعلی و دیدگاه آشکار ما می باشد یا نه. واقعیت این است که اصطلاح صهیونیسم مسیحی به صهیونیسم، رنگی جهانی می بخشد و آن را به کل مسیحیت پیوند می دهد که این، یک امر کاملا خلاف واقع است؛ زیرا صهیونیسم مسیحی در شرق وجود خارجی ندارد و حتی اولین دشمنان و مخالفان صهیونیسم در میان اعراب «فلسطین»، از اعراب مسیحی بودند و اولین متفکر عربی که جنگ میان اعراب و صهیونیسم و میزان عمق آن را پیش بینی کرد، متفکر لبنانی الاصل مسیحی ساکن در فلسطین، "نجیب عازوری" بود.

اگر چه دو کلیسای «کاتولیک» و «ارتدوکس» بر اساس عقاید دین مسیحیت با صهیونیسم مبارزه می‌نمایند؛ اما ضوابطی که اکنون میان «واتیکان» و اسرائیل جریان دارد، تا حد زیادی خارج از چارچوب دینی و اعتقادی مسیحیت است و حتی در غرب مسیحی پروتستانی نیز ده ها متفکر مسیحی وجود دارد که بر اساس دین مسیحیت، صهیونیسم را نپذیرفته و انکار می کنند. از این رو اصطلاح «صهیونیسم مسیحی» به سبب عمومیت و اطلاق آن، غیر عملی است.

از اینجا بحث را در مورد «صهیونیسم با مقدمه مسیحی» ادامه می دهیم. باید گفت که این نوع از صهیونیسم، به هر حال غیر مسیحی است؛ بلکه باید گفت که صهیونیسم مقدمه خود را از طریق حذف و انتخاب)، از میراث مسیحی، بدون التزام به تمامی ارزش ها، ابعاد و بدون پذیرش احکام اخلاقی آن گرفته است و این امکان وجود دارد که مقدمات الحادی را نیز بدون تغییر در مضمون یا ساختار اساسی فکری آن مورد استفاده قرار دهد.

ادامه دارد...