صعود آسمانی مسیح از منظر قرآن کریم

رهپویان هدایت: یکی از موضوعات مهمی که در آیین مسیحیت به آن توجه می‌شود مسئله صعود حضرت عیسی علیه‌السلام به آسمان است. این موضوع در بخش‌های مختلف کتاب مقدس به‌صورت تناقض‌آمیز مطرح‌شده و تاکنون اندیشمندان و کشیشان برجسته مسیحی نتوانستند این اشکالات اساسی را رفع کنند. اما از میان 23 آیه قرآن کریم که مربوط به شخصیت حضرت عیسی علیه‌السلام اختصاص پیداکرده، دو آیه در تکمیل یکدیگر امر صعود حضرت عیسی مسیح (ع) را بدون تناقض و ابهام بیان کرده است.

خداوند متعال در آیه 55 سوره مبارکه آل‌عمران می‌فرماید: یاد کن هنگامی را که خدا گفت: ای عیسی من تو را برگرفته و به‌سوی خویش بالا می‌برم. و تو را از آلایش کسانی که کفر ورزیده‌اند پاک می‌گردانم، و تا روز رستاخیز، کسانی را که از تو پیروی کرده‌اند، فوق کسانی که کافر شده‌اند قرار خواهم داد آنگاه فرجام شما به‌سوی من است، پس در آنچه بر سر آن اختلاف می‌کردید میان شما داوری خواهم کرد.

در آیه 157 سوره مبارکه نساء خداوند متعال می‌فرمایند: و گفته ایشان، که ما مسیح، عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم و حال‌آنکه او را نکشتند و مصلوبش نکردند، لکن امربر آنان مشتبه شد و کسانی که درباره او اختلاف کردند، قطعاً در مورد آن دچار شک شده‌اند و هیچ علمی بدان ندارند، جز آنکه از گمان پیروی می‌کنند، و یقیناً او را نکشتند.

 قرآن کریم با این دو آیه توطئه و خیانت یهودیان زمان حضرت عیسی (ع) را به‌خوبی روشن نموده و به‌صراحت بیان می‌دارد که ایشان کشته نشده است بلکه از توطئه‌ای که یهود با همکاری بعضی از مسیحیان خیانت‌کار برای او تدارک دیده بودند به امر خداوند رهایی یافت، او را به آسمان برد.

به خاطر همین توطئه نافرجام یهودیان، امروز مسیحیان طبق انجیل‌های موجود می‌گویند مسیح کشته شد و دفن گردید و سپس از میان مردگان برخاست و مدّت کوتاهی در زمین بود و بعد به آسمان صعود کرد.

بعضی تصور کرده‌اند که واژه «متوفیّکم در آیه 55 سوره آل‌عمران از ماده «وفات» به معنای «مرگ» است، به همین دلیل چنین می‌پندارند که باعقیده معروف میان مسلمانان درباره عدم مرگ حضرت عیسی ـ علیه‌السلام ـ وزنده بودن او منافات دارد. درحالی‌که چنین نیست، زیرا ماده «فوت»، به معنای از دست رفتن است ولی «توفی» بر وزن «ترقّی» از ماده «وفی» به معنای تکمیل کردن چیزی است و اینکه عمل به عهد و پیمان را وفا می‌گویند به خاطر تکمیل کردن و به انجام رسانیدن آن است.

بنابر معنای تفسیری و لغوی این دو آیه، مسئله فوت و مرگ حضرت عیسی مسیح کاملاً رد می‌شود. برخلاف پندار مسیحیان ایشان هرگز کشته نشده است بلکه خداوند متعال ایشان را در جایگاه قرب خود جای‌داده و در روز موعود بر قوم خود حاضر خواهد شد. این آیات نورانی قرآن مجید علاوه بر افشاگری خیانت‌های یهودیان بر قوم مسیح، بلکه تناقضات و ابهامات موجود در کتاب مقدس مسیحیان را برطرف کرده است.