دوشنبه شهریور ۱۰ ۱۳۹۹، ۰۴:۴۸ ب.ظ
عشق واژه ای سرگشته و بی هدف در آثار کوئیلو( بخش اول)
عشق مورد نظر کوئلیو از اساس با عشق حقیقی در عرفان اسلامی متفاوت است، زیرا عشق در عرفان اسلامی برآمده از شوقی الهی است که مهمترین دست مایه عارفان در مسیر سلوک است. این عشق از طریق پاکیزه سازی و تطهیر قلب سالک از اغیار، در او شکل می گیرد و بدین ترتیب عشق علاقه او به موجودات نیز شکل معنوی و والا به خود می گیرد و در نهایت به اوج قداست و پاکیزگی نائل می شود.
