اوشو: مبارزه با ادیان به سبک احمق ها
رهپویان هدایت: فراموش کردن تاریخ دین به منظور یکه تاز شدن در حوزه دین و عرفان یکی از محکماتی است که در کتب مختلف اوشو می توان مشاهده کرد. در عرفان اوشو تاریخ و مطالعه آن به شدت مذموم است.
وی در برخی موارد کلام پیامبران الهی و استادان بزرگ عرفانی را برای تایید گفتار خود به کار می برد و بعضاً از آنان تمجید به عمل می آورد و در دیگر سخن آموزه های آنان را انکار و بیهوده می داند و خود را سرلوحه آگاهی مذهبی و توانایی دینی به شمار می آورد!!
او با آموزه های ادیان بزرگ که حامیان فراوان دارند سرجنگ می آورد و می گوید؛ از گوروهای (استادهای اخلاقی ) دروغین برحذر باشید آنها بسیارند.
اوشو در دیگر سخن معتقد است تاریخ خود را تکرار می کند. زیرا تاریخ به جماعت ناآگاه تعلق دارد. هستی هرگز خود را تکرار نمی کند. هستی بسیار پویا و بسیار متکبر است.
من سرآغاز آگاهی مذهبی کاملاً نوینی هستم! لطفاً مرا با گذشته پیوند نزنید. گذشته حتی ارزش به خاطر سپاری ندارد. چه نعمت بزرگی برای بشریت خواهد بود. اگر سراسر تاریخ گذشته را کناری نهیم. همه گذشته را به گنجینه هزاره ها بسپاریم و به انسان آغازی جدید بخشیم - آغاز غیرتحمیلی - و دوباره او را ادم و حوا کنیم تا بتواند از صفر شروع کند - انسانی نو، تمدنی نو، فرهنگی نو.
وی در مسیر کشیدن خط ابطال برروی تمام استادان الهی و عرفانی و کنار راندن پیامبران و استادان بزرگ در این حوزه می گوید : وقتی یک استاد زنده است. طریقش نیز زنده است. او مزه ای دارد تند و تیز. یک استاد را در حالی که زنده است بچشید .ابلهان مرده پرستند. انسان خردمند دوستدار زندگی است!!
تمام دانش پژوهان چه در حوزه الهیات و ماورالطبیعه و غیره از تعالیم استادان گذشته خود استفاده می کنند آیا اینان همه ابلهند و مرده پرست؟!
اگر یک استاد کلامی زیبا و شیرین داشت ابلهی است که کلامش را پیروی کرد!؟
و اگر این چنین باشد، این سخن در درجه نخست به پیروان اوشو بر می گردد که شاگردان او بودند و هم اکنون به شدت خواهان تعالیم و آموزه های عرفانی وی هستند! در این نگاه ابلهانه هیچ کس حق پیروی بعد از مرگ اوشو را ندارد./ برگرفته از کتاب الماس‌های اوشو
