باورهای فرق تصوف بیانگر اسلام آمریکایی است

رهپویان هدایت: امروز فرقه‌های صوفیه پایبندی صحیح به شریعت اسلام ناب محمدی را به‌طور کامل عامدانه کنار گذاشتند. روسای فرق تصوف با تبلیغات و تحرکات خزنده در جوامع اسلامی و تظاهر کمتر به درویشی، سعی می‌کنند مسلک فرقه‌ای‌شان را حفظ کنند. در این مجال قصد داریم شاکله باورهای فرقه‌ای صوفیه را به‌صورت خلاصه شرح دهیم.

باورهای فرقه‌ای صوفیه از چند بخش مجزا تقسیم‌شده که آثار هریک از آن‌ها در فرقه‌ها به سطح و اندازه‌های مختلف نمود پیداکرده است.

 تصوف علمی: روسای فرق تصوف با مبانی معنوی و محتوای معرفتی سعی کردند موضوعاتی نظیر قطب و مراد را به‌عنوان انسان کامل مطرح نموده و آن را در تقابل با مرتبت ائمه طاهرین علیهم‌السلام قراردادند. در اذهان دراویش و مریدان، جایگاه‌های ابداعی مانند قطبیت را هم‌شأن امامان معصوم تبیین و تفهیم کردند.

تصوف عابدانه: اقطاب و مشایخ فرق تصوف با الگو گیری از رهبانیت مسیحیت، صومعه‌نشینی آیین مجوس و ذکرگویی به روش یهودیان پشت دیوار ندبه را به‌عنوان آداب اسلامی در میان مریدانشان ترویج دادند. با این شگرد نامشروع، به بهانه مصون ماندن از عواقب آخرتی و زندگی راحت، افراد زیادی را به زاویه‌نشینی و دنیا گریزی مشغول کردند.

تصوف عاشقانه: جمال‌پرستی را با تفاوتی بین نوع جنسیت معشوق قائل نشدن در اسلام رواج دادند و به‌طور آشکار رسم شاهدبازی را به بهانه اینکه عشق مجازی قطره عشق حقیقی است مجاز دانستند. این عمل حرام به‌قدری در میان فرق تصوف رواج یافت و با تألیف کتب مختلف به‌عنوان یک امر مباح به آن رسمیت دادند.

تصوف ذاکرانه: ذکرگویی که در تمام ادیان الهی به‌نوعی یک امر صحیح و حسنه بوده را با باورهای بودائی و عرفان‌های کاذب آمیختند و مورداستفاده فرقه‌ای قراردادند. دراویش را به ذکرگویی‌های بدون تلقین در مراسم‌های خانقاهی سرگرم نمودند. روسای فرقه‌های صوفیه برای اذکار ابداعی‌شان تقسیم‌بندی‌های مختلفی ایجاد و با سندسازی‌های جعلی، برای مریدانشان الزامی کردند.

با ترویج مجموع شاخصه‌های ذکرشده توسط افراد معلوم الحال در زمان حیات ائمه معصومین علیهم السلام، تصوف فرقه ای در تاریخ اسلام ناب محمدی پدیدار شد. امروز هم روسای فرقه‌های صوفیه با پایبندی متعصبانه به این قبیل باورهای انحرافی، اسلام آمریکایی را ترویج داده و آن را در تقابل با اسلام ناب محمدی قراردادند.