رسانه های بهائی به محض برخورد قانونی با مهره های فرقه، از ابزار مظلوم نمایی و تهییج عواطف استفاده می کنند و سعی می کنند تا با ترسیم فضایی احساسی، با این که خیانت فرد به ایران محرز شده، وی را موجه جلوه دهند. ترسیم فضای احساسی اغلب با پخش تصاویری از مجرمان همراه است که در آن فرد یا افراد به یک فعالیت هنری اشتغال دارند.
اسماعیل رائین: خشم شدید جمال پاشا از عباس افندی، از همکاری محرمانه و علنی بهائیان با قوای انگلیس ناشی می شد که درصدد تصرف فلسطین و حمایت از یهودیان بود چنانچه عباس افندی گندم در اختیار ارتش نیازمند بریتانیا گذارد.
اسماعیل رائین در کتاب انشعاب در بهائیت می نویسد: با اینکه شوقی ربانی از نخستین روزی که وارد تشکیلات حاکمه بهائیت شد از کمک های صندوق و اموال عامه بهائیان برخوردار بود ولی چندین بار از او خیانت هایی دیده شده است. یک بار یک زن و شوهر آمریکایی مبلغ هنگفتی حواله کتبی وسیله شرکتی معروف برای عبدبها فرستادند، شوقی ربانی بدون اطلاع وی و با جعل امضا حواله هنگفت ارسالی را به نفع خود برداشت کرد.
تشکیلات بهائیت سعی می‌کند تا هرگونه حمیت و غیرتی، جز سرسپردگی به فرقه را نفی کند و درواقع هویت فرقه‌ای را جایگزین هویت وطنی و انسانی افراد نماید.
در یکی از شهرهای شمالی کشور مهره های این فرقه ضاله به فعالیت در حوزه موسیقی پرداخته تا با این حربه سبقه ای برای خود بتراشند و در اصل، فعالیت های فرقه ای خود را نیز دنبال کنند.
بیت العدل نام تشکیلاتی است که در نوشته های سرکردگان بهائیت در مقام قانون گذار و مسئول جهت بخشی به مهره های این فرقه ضاله می باشد. اختیاراتی که بهائیان برای تشکیلات بیت العدل قائل هستند حد و مرزی ندارد و آنان تا آنجا پیش رفته اند که با موافقت این مرکز مجاز به ازدواج با محارم می باشند.
بیش از یک دهه قبل فرقه ضاله بهائیت کشور آذربایجان را به عنوان یکی از مراکز تشکیلاتی خود فعال کرد و اکنون از این کشور به عنوان سرپل برخی اقدامات خود استفاده می‌کند. این رویکرد با محدودیت شیعیان در این کشور و نفوذ اسرائیل و آزادی عمل جریان های ضداسلام مانند مسیحیان تبشیری در این کشور قابل تفسیر است.
فرقه ضاله بهائیت به دلیل نوع فعالیت تشکیلاتی جاسوسی که دارد نتوانسته جایگاهی در بین جوامع مدنی پیدا کند و از این رو به اغفال قبائل بدوی و محروم مانند قبیله هایی آفرقایی روی آورده است.
