در چند سال اخیر، جنس فعالیت های تشکیلات و مهره های فرقه ضاله بهائیت با یک تغییر مبنایی همراه بوده است. بهائیان که تا پیش از این، اغلب، به تخریب باورها و هجو مقدسات اسلامی اشتغال داشتند، در ایام اخیر تغییر رویه داده اند و تمرکز خود را به جنبه های عملی مقابله با مسلمانان قرار داده اند.
فشار رسانه ای همان چیزی است که تشکیلات فرقه ضاله بهائیت برای پیشبرد نقشه های ضد ایرانی خود به آن دل خوش کرده است. تشکیلات فرقه ضاله بهائیت که در نهایت توهم زدگی بحث جامعه سازی فرقه ای را مکرر در پیام های خود منتشر می کرد امروز از موضع مظلوم نمایی وارد شده و از حقوق شهروندی دم می زند!!!
ویرانی ایران آرزوی بهائیان است تا جایی که سردامدار فرقه این آرزوی و رویای شوم را در قالب یک پیشگویی مطرح کرده است. در چند وقت اخیر این پیشگویی بسیار مورد توجه مهره‌های این فرقه ضاله قرار گرفته و مدام در حال تکرار آن هستند به نظر می‌رسد انها برنامه ای دراز مدت برای تحقق این خیال خام دارند و در اتفاقات احتمالی پیش رو نقش بهائیان بسیار پرنگ خواهد بود.
بیش از یک دهه قبل فرقه ضاله بهائیت کشور آذربایجان را به عنوان یکی از مراکز تشکیلاتی خود فعال کرد و اکنون از این کشور به عنوان سرپل برخی اقدامات خود استفاده می‌کند. این رویکرد با محدودیت شیعیان در این کشور و نفوذ اسرائیل و آزادی عمل جریان های ضداسلام مانند مسیحیان تبشیری در این کشور قابل تفسیر است.
فرقه ضاله بهائیت به دلیل نوع فعالیت تشکیلاتی جاسوسی که دارد نتوانسته جایگاهی در بین جوامع مدنی پیدا کند و از این رو به اغفال قبائل بدوی و محروم مانند قبیله هایی آفرقایی روی آورده است.
در تفکر فرقه ضاله بهائیت شخصی که از فرقه خارج شود به عنوان مطرود شناخته شده و مطابق با قانون فرقه مورد بدترین برخوردها و رفتارها قرار می‌گیرد.
اما بحث بدینجا ختم نمی شود بلکه شخص بازگشته از فرقه ضاله علاوه بر طرد از نظر خانوادگی نیز با مشکلاتی متعدد مواجه شده و در بیشتر مواقع زندگی مشترک خود را از دست می‌دهد که این نشان دهنده رفتار سیستماتیک این فرقه ضاله برای از هم پاشیدن کانون خانواده است.
مهشید رضایی، بهائی هدایت یافته به اسلام می نویسد: شوهر سابقم(هنگامی که دچار بیماری صفرایی شدم) به دیدنم نیامد و حتی اجازه نداد فرزندانم به دیدارم بیایند. این‌ها متوجه بودند که من در تشکیلات شرکت نمی‌کردم. به این جهت بود که از همان موقع اذیت و آزارهایشان را شروع کردند تا مرا تحت فشار قرار دهند و من برگردم در واقع در این فرقه آزادی فردی و انتخاب شخصی معنایی ندارد.
دکتر خنجی می نویسد: رساله ی سیاسیه که عبدالبها در اینجا به آن اشاره می کند، رساله ای است که در باب روابط ملت و حکومت و حقوق سیاسی افراد، تدوین شده است و در آنجا، هر گونه حق سیاسی را از ملت سلب نموده و حکومت را مخصوص ملوک و موهبت الهی می شمارد. باری، لوح فوق، نشان می دهد که منظور بهائیان از عدم دخالت در سیاست به چه معنی است و چه هدفی را دنبال می کند.
