هم اکنون درگیری بین کلیسا و مقامات پروتستان از سویی و مقامات دولتی کشورهای اروپایی از سویی دیگر، در مورد پناهندگان تغییر دین یافته وجود دارد. جریان پروتستان که به دنبال سوءاستفاده حداکثری از این افراد آسیب دیده و نیازمند است و بخش دولتی که یقین دارند این تغییر دین‌ها صرفا ظاهری و دروغین بوده است.
اخیرا یکی از مهره های رسانه ای حامی بهائیت به مارکسیست ها و چپ ها تاخته که چرا از بهائیان حمایت نمی کنید و فعالیت های آنان را به رسمیت نمی شناسید. فارغ از اینکه بهائیان دست به دامن چپ هایی شده اند که بازار آن ها نیز رونقی ندارد، این رویکرد به وضوح اشتراک بهائیت با مارکسیست ها در موضوع مادیگرایی و بی خدایی را آشکار می کند.
در (والفجر) مقدماتی یکی از گروه‌هایی که خیلی فعال بود و ضربه زد، انجمن حجتیه بود. مرتب بحث دیدن امام زمان را مطرح می‌کردند. می‌دیدی هرشب در گردان‌ها چندنفر غش می‌کنند. ما امام زمان را دیدیم و چه و چه... رزمنده‌ها در مراسم دعا و توسل می‌نشستند و ناگهان فریاد یا صاحب‌الزمان و یابن‌الحسن می‌زدند و همه‌چیز را به هم می‌ریختند. ولی اوج فعالیت‌شان در زمستان سال ۶۱ در والفجر مقدماتی بود که خیلی هم ضربه زدند و ایجاد بی‌انگیزگی کردند.
جریان‌های معاند و فرقه‌های تشکیلاتی چون مسیحیت صهیونیستی و بهائیت از مدت‌ها پیش تمام تلاش خود را برای ایجاد یأس و ناامیدی میان مردم و کاهش مشارکت آنان برای ساختن آینده‌شان به کار گرفتند. از جمله با انتشار هدفمند اخبار مغرضانه و جعلی در بسترهای مجازی و رسانه‌های خبری خود مانند محبت نیوز، ایران اینترنشنال و منوتو.
امروز فرقه‌های صوفیه با جعلیات ساختگی مهم‌ترین بازوی اجرایی این سناریوی جهانی هستند. مریدان فرق تصوف با حفظ ظواهر دینی و ترویج کلیات دین اسلام، سعی می‌کنند به مخاطبین خودالقا کنند که این همان اسلام حقیقی است که از پیامبر اکرم (ص) به ما رسیده است. اگر اسلام ناب محمدی به‌طور دقیق و صحیح به جهانیان عرضه شود، هیچ مجالی برای مسلک‌های انحرافی همچون صوفیه نمی‌ماند.
از دیگر راه های تبلیغ خیابانی تهیه نشریات و بروشورهایی در زمینه هایی همچون تبشیر ایمان و بیان نکاتی از کتاب مقدس است که در این نشریات به مباحثی مانند گناه توبه نجات و زندگی ابدی پرداخته می شود. این همان استراتژی است که به ویژه کلیساهای فارسی زبان با هدف مسیحی سازی مسلمانان در کشورهای اطراف ایران دنبال کرده و با فرا رسیدن ایامی خاص از سال که حضور گردشگران ایران در این کشورها زیاد می‌شود بر حجم این فعالیت‌ها نیز می‌افزایند و مقابله با آن هوشمندی فرهنگی را مطالبه می‌کند.
